ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ
ΤΗΣ Ν.Δ.
κ. Κ. ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΟ ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Θεσσαλονίκη, 20 Μαρτίου 2010 Κύριε Πρόεδρε,
Νεοδημοκράτες και Νεοδημοκράτισσες.
Κάποτε υπήρχε στην Ελληνική κοινωνία η άποψη ότι τα κόμματα είναι «ντεμοντέ», ότι οι πολίτες «δεν κάνουν κέφι» τις τοπικές οργανώσεις, ότι θα πρέπει να βρούμε μία άλλη μορφή.
Είναι λάθος. Όλη η Ευρώπη, όλα τα σύγχρονα κεντροδεξιά κόμματα στηρίζονται σε δομή δημοκρατική, πλατιά, ουσιαστική και ανοικτή στην κοινωνία. Είναι ο μόνος δίαυλος για να μιλάμε με την κοινωνία. Είναι ο μόνος δίαυλος για να ακούμε την κοινωνία. Είναι ο μόνος τρόπος για να έρθει η .......
Γιατί,αλίμονο στο κόμμα εξουσίας που δεν έχει την κοινωνία μέσα στα σπλάχνα του, που δεν εκφράζει την κοινωνία. Για αυτό, πρέπει να αποκτήσουμε οργάνωση. Κάποτε, είχαμε οργανώσεις, αλλά δεν είχαμε μέλη. Σήμερα, έχουμε μέλη, 800.000 μέλη και πρέπει να φτιάξουμε οργανώσεις αντάξιες για αυτά τα μέλη. Αυτή είναι η εντολή που πήραμε. Αυτό, κύριε Πρόεδρε, πρέπει να υλοποιήσουμε. Για αυτό κάνουμε αυτό το προσυνέδριο. Για αυτό το κάνουμε στη Θεσσαλονίκη. Και είναι πολύ σημαντικό, αν όλα τα μέλη είχαν ένα ρόλο, - αυτοί που ξεκίνησαν αυτό το προσυνέδριο, γιατί μείναμε λιγότεροι, - αν όλοι έχουμε ένα ρόλο σε αυτή την αίθουσα, δεν θα απομακρυνθούμε, ούτε από τις ευθύνες, ούτε από τα δικαιώματα, ούτε από τις υποχρεώσεις που έχει ένα μέλος μέσα σε ένα κόμμα. Αυτός είναι ο στόχος. Είναι μεγάλος, είναι υψηλός. Αλλά αυτός είναι στόχος που φέρνει την κοινωνία στη Νέα Δημοκρατία και τη Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση και το Σαμαρά στο Μαξίμου. Αυτός είναι ο στόχος τώρα. Δεν έχουμε άλλα προβλήματα πια.
Φίλες και φίλοι, Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες.
Αυτή η δομή της κοινωνίας με όλες τις σύγχρονες εκφράσεις του ηλεκτρονικού κόμματος, της ηλεκτρονικής δημοκρατίας, της εισόδου των ανθρώπων στο κόμμα, όχι για τη βιτρίνα, αλλά για την ουσία, για την παραγωγή των στελεχών, για τις μεγάλες μάχες, είναι το μεγαλύτερο στοίχημά μας. Γιατί το κάνουμε; Ας οραματιστούμε τι θα γίνεται στο τέλος αυτού του χρόνου και στις αρχές του επόμενου. Τα οικονομικά μέτρα, αυτά τα δυσβάσταχτα, αυτός ο συνδυασμός, θα φέρουν τις πρώτες ρωγμές στην κοινωνική συνοχή. Το ατομικό εισόδημα θα δώσει τη θέση του στο οικογενειακό εισόδημα για να μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα. Και εκείνη την ώρα, θα χρειαζόμαστε τη μεγάλη κοινωνική συμμαχία για να κάνουμε το άλμα στην εξουσία. Τότε θέλουμε το κόμμα. Τότε θέλουμε το διάλογο με την κοινωνία, τότε θέλουμε να είμαστε κεκαθαρμένοι, δυνατοί, ισχυροί, για να είμαστε αξιόπιστοι και δυνατοί. Και πάνω από όλα, στη δομή του κόμματος, ψηλότερα από την ιεραρχία, για να πηγαίνει αυτό που θα ξεκινάει από τη βάση - όπως είπε ο Αντώνης Σαμαράς - προς τα πάνω, χρειαζόμαστε δημοκρατικά όργανα. Αλλά κυρίως χρειαζόμαστε και την εκπροσώπηση των θεσμικών στην Εκτελεστική Γραμματεία. Δηλαδή εκείνων που έχουν και σέρνουν στην πλάτη τους - θεσμικά για τη δημοκρατία μας, για την Κοινοβουλευτική Ομάδα, για την έκφραση του κόμματος - την ευθύνη. Δηλαδή, δεν μπορεί στην Εκτελεστική Γραμματεία (το πρώην πολιτικό Συμβούλιο) να μην είναι ο Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, να μην είναι ο Γραμματέας του Πολιτικού Συμβουλίου, να μην είναι οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι, να μην είναι οι άνθρωποι, οι οποίοι εκφράζουν, για ολόκληρη την κοινωνία και την εποχή, την γραμμή του κόμματος και τη δύναμη και την ένταση της αναμέτρησης. Αυτό ίσχυε και μέχρι τώρα. Μόνο που, τώρα, πρέπει να γίνει θεσμικά για να αποκτήσουμε το ρόλο και το δρόμο στον οποίο κρινόμαστε.
Ο Πρόεδρος μία φορά εκλέγεται. Μετά κρίνεται από την κοινωνία. Γιατί, αν μπούμε εμείς στο «τριπάκι» κάθε τρεις και λίγο, αναμεταξύ μας, να ανταγωνιζόμαστε και να χτυπιόμαστε για να ξαναδώσουμε την εντολή σε ένα Πρόεδρο, στον ίδιο Πρόεδρο, στον άλλο Πρόεδρο, τότε θα χάσουμε τον στόχο της κοινωνίας. Δεν είμαστε κλειστό «κλαμπ». Τον Πρόεδρο τον βγάζουμε για να διαγωνιστεί στην κοινωνία. Εκεί είναι η κοινωνία: έξω. Εμείς είμαστε εδώ, για να την αγκαλιάσουμε. Δεν είμαστε κλειστό «κλαμπ». Είμαστε ανοικτοί, έχουμε ιδεολογία και κυρίως πρέπει να πετύχουμε την ανατροπή του 60-40. Να σπάσουμε την αριστερή ιδεολογία, την αριστερή νοοτροπία που οριζόντια περνάει την Ελληνική Κοινωνία. Την ώρα που η ανάπτυξη του τόπου μηδενίζεται, την ώρα που η ανεργία θα ανέβει, την ώρα που η ανασφάλεια και η αγωνία των πολιτών θα βρίσκεται στο απόγειο, η δική μας ιδεολογία πρέπει να είναι το βάλσαμο και το φάρμακο και η λύση και η προοπτική και η απαρχή και το τέλος ενός προγράμματος. Να περάσουμε στην κοινωνία, αυτό που γίνεται σε όλη την Ευρώπη: ότι η φιλελεύθερη παράταξη, ο κοινωνικός φιλελευθερισμός, με το φιλελευθερισμό της ανάπτυξης και τον κοινωνικό μισθό από τον πλούτο, του φιλελευθερισμού, που θα αποδοθεί στην κοινωνία, είναι το τρένο της Νέας Δημοκρατίας, που θα φέρει τη Νέα Δημοκρατία, πού; Πάλι στην ευθύνη της εξουσίας. Πάλι στα δύσκολα. Πάλι εκεί που θα ανταγωνιστούμε με τον εαυτό μας. Κυρίες και κύριοι, Νεοδημοκράτες και Νεοδημοκράτισσες, φίλε Πρόεδρε, από αυτή την προσυνεδριακή διαδικασία, από αυτό το Συνέδριο ξεκινάει η μεγάλη αναμέτρηση. Όχι πια με τον εαυτό μας. Αυτό το κερδίσαμε. Ξεκινάει η αναμέτρηση με την ελπίδα της κοινωνίας. Και η ελπίδα της κοινωνίας είναι η δική μας δέσμευση, η δική μας υπόσχεση. Είναι η δική μας ευθύνη να την φέρουμε εις πέρας.
Σας ευχαριστώ, καλούς αγώνες σε όλους.
