Χαλκίδας.
Ένας χρόνος από την τέλεση ενός σχεδιασμένου και επί σκοπώ, στο βωμό του υπερκέρδους και με πρόσχημα την οικονομική κρίση, εγκλήματος σε βάρος της εθνικής οικονομίας.
Ένας χρόνος από τη δημόσια κατάδειξη ως όνειρου απατηλού των δεσμεύσεων του εκπροσώπου της Lafarge στη συνάντηση του Πρωθυπουργού με τους ανθρώπους των ξένων πολυεθνικών που .....
δραστηριοποιούνται στη χώρα, όπου υποτίθεται πως συναινούσε στο προσκλητήριο και δεσμευόταν για επενδύσεις και θέσεις εργασίας.
Καταρρακώνοντας το success story που φαντασιώνεται η Κυβέρνηση και αναπαράγουν τα συστημικά μέσα...
Ένας χρόνος μιας διαρκούς και σαρωτικής επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων και της τοπικής οικονομίας, με τις κατ’ ουσία ομαδικές απολύσεις -εξ ανάγκης- να εξελίσσονται σε δόσεις (με τη νέα ρύθμιση του 10% ανά μήνα να κλείνει ακόμη συντομότερα τον οδυνηρό κύκλο τους).
Ένας χρόνος συστηματικής αδιαλλαξίας από μια πολυεθνική της ισχυρής βιομηχανικής ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που με την αγαστή σύμπλευση της Τρόϊκας και χωρίς αντιστάσεις από την Κυβέρνηση, πρωτοστατεί στον αγώνα για ελαστικοποίηση στο μη παρέκει, δηλ. κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων:
Ένας χρόνος απαξίωσης ενός ανταγωνιστικού και βιώσιμου εργοστασίου (όπως παραδέχεται στην πραγματικότητα και η ίδια η Lafarge που διατηρεί τις άδειες λειτουργίας και ανανεώνει και επεκτείνει τις άδειες εκμετάλλευσης των λατομείων αδρανών υλικών και τις άδειες χρήσης των λιμενικών εγκαταστάσεων ενός δήθεν «οριστικά κλειστού» εργοστασίου!
Πρακτικές που καθιστούν οφθαλμοφανές το εξ’ αρχής καταγγελθέν σχέδιο της εργοδοσίας. Πρόκειται στην πραγματικότητα για αναστολή λειτουργίας του εργοστασίου που στοχεύει στο να διαλύσει τις υφιστάμενες εργασιακές σχέσεις, έτσι ώστε να επαναλειτουργήσει με ευνοϊκότερους για την εργοδοσία όρους (ατομικές συμβάσεις, μερική απασχόληση, επιδοτούμενες θέσεις κ.α.) που θα σημαίνουν και περαιτέρω αύξηση της κερδοφορίας της!
Είναι δε κατανοητό ότι, η διοίκηση της Lafarge έχει απωλέσει κάθε κοινωνικό έρεισμα, δεδομένου ότι η δράση της αποδεικνύεται βαρέως δυσανάλογη για την ευρύτερη περιοχή. Τόσο ως προς τη διακοπή λειτουργίας του
εργοστασίου και την απόλυση των εργαζομένων, όσο και ως προς την επιδίωξή της για ελάχιστη προσφερόμενη εργασία (πιθανά δε και με ιδιαίτερα αυξημένη περιβαλλοντική επιβάρυνση, εάν επιχειρηθεί κεντρικά να δρομολογηθούν οι πόθοι της για καύση RDF και λυματολάσπης).
Επιβεβαιώνουμε και πάλι σήμερα, την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη της Δημοτικής Αρχής στους υπό «αιχμαλωσία» και κατά δόσεις προς «εκτέλεση» εργαζόμενους των Τσιμέντων Χαλκίδας, οι οποίοι,
κόντρα σε όλες αυτές τις μεθοδεύσεις, συνεχίζουν το δίκαιο αγώνα τους στη διεκδίκηση της πραγματικής απασχόλησης τους, ενάντια στην εργοδοτική πρόκληση και αυθαιρεσία. Για να ανακληθούν – ακυρωθούν (εκκρεμεί στα δικαστήρια η σχετική αγωγή που έχουν υποβάλλει) οι απολύσεις και να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο με επαναφορά των σχέσεων εργασίας των 236 εργαζομένων στο προηγούμενο καθεστώς.
Στην περιοχή μας, το success story μεταφράζεται σε σαρωτικό κύμα ακραίας αποβιομηχάνισης και δυσθεώρητης ανεργίας, σε φτώχεια και αποκλεισμό. Και αυτό το καθεστώς των ανθρωποθυσιών και της κοινωνικής ερημοποίησης, πρέπει να πάρει τέλος.
Όλα αυτά τα χρόνια, με υπευθυνότητα, ευκρίνεια, συνέπεια και χωρίς καθόλου αμφιταλαντεύσεις, έχουμε ταχθεί στο μονόδρομο του αγώνα. Όλα αυτά τα χρόνια συμπορευτήκαμε μαζί με τις δυνάμεις της εργασίας που δοκιμάζονται, με τους ανέργους, τους απολυμένους, τα θύματα των πολιτικών της φτώχειας.
Και σ’ αυτόν το δρόμο θα συνεχίσουμε.
