Έφθασε και πάλιν η «εορτή των εορτών» και η «πανήγυρις των πανηγύρεων»! Ετούτη την μοναδική ημέρα, την «βασιλίδα» και «κυρία», σύμπας ο λαός προσέρχεται στους Ιερούς Ναούς, να εορτάσει και να πανηγυρίσει την ανάσταση και τη συντριβή του θανάτου.
Έρχονται οι πάντες, τουλάχιστον, στην ακολουθία της Αναστάσεως! Ακόμη και όσοι δηλώνουν άθεοι και άπιστοι και αδιάφοροι και όσοι δεν εκκλησιάζονται όλο τον χρόνο, αυτήν την ώρα, είναι παρόντες. Γιατί; Διότι ποθούν να ακούσουν ότι ο έσχατος και μέγας εχθρός των ανθρώπων, ο θάνατος, νικήθηκε! Και επιθυμούν να ανάψουν ένα κερί στον Νικητή, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, και να πάρουν και μία λαμπάδα αναμμένη από το άγιο....
και άσβεστο αναστάσιμο φως για το σπίτι τους.
Ο Χριστός φυσικά, και η Εκκλησία Του, ανοίγει την αγκαλιά Του στους πάντες και τους καλεί σε ευφροσύνη! Και διαβεβαιώνει όλους μας ότι πλέον δεν υπάρχει θάνατος, αλλά ζωή δίχως τέλος! Προσφέρεται χαρά, σε όσους εμπιστεύονται τον Αναστάντα εκ νεκρών και ενώνονται μαζί Του και Τον ακολουθούν στην καθημερινή πορεία. Μαζί Του θα ζήσουμε αιώνια!
Και η σημερινή πανευφρόσυνη αγρυπνία είναι ένας νέος τρόπος υπάρξεως, μία εμπειρία ζωής αλήκτου. Δεν μπορούμε να κοιμηθούμε, από τη χαρά μας, διότι ηγέρθη Χριστός ο Θεός και ο θάνατος νενίκηται και δεν αιωνίζει πλέον του γένους των βροτών.
«Χριστόν δοξολογήσωμεν, τον Αναστάντα εκ νεκρών», θα μας προτρέψει ο ιερός υμνωδός και προς Αυτόν θα βοήσουμε με όλη μας την καρδιά και τη δύναμη· «Συ ζωή υπάρχεις ημών και ανάστασις, ελέησον ημάς»!
Στo άγιο και τίμιο Όνομά Του, θα συγχωρήσουμε και θα συγχωρηθούμε, μεταξύ μας, αφήνοντας ό,τι ο καθένας έχει κατά των άλλων, και μαζί Του θα ενωθούμε στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας που θα ακολουθήσει και το Οποίο μας αποκαλύπτει το πως και από ποιόν νικήθηκε ο Θάνατος και πως και από ποιόν μας χαρίζεται η ζωή.
Είμαστε τούτη την ολόφωτη νύχτα προσκεκλημένοι στο δείπνο του Νυμφίου μας! «Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ» (Ιωάν. 6, 56). «Καγώ αναστήσω αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα»(!) (Ιωάν. 6,44), μας διαβεβαιώνει ο Δεσπότης Χριστός. Και εν συνεχεία αγκαλιασμένοι, όπως λέγει ο ποιητής, εχθροί και φίλοι, θα απολαύσουμε όλοι μαζί, μοιράζοντας τα αγαθά μας και την υλική τράπεζα, που και εκείνη είναι δώρο της δικής Του αγάπης. Αυτός είναι, πρέπει να είναι, ο καθημερινός τρόπος της ζωής μας. Αυτή είναι η καινούργια βιοτή, την οποία θα ψάλουμε και θα ακούσουμε σε λίγο. Να υμνούμε τον αίτιο της σωτηρίας μας, να είμαστε πάντα μαζί Του και να μοιραζόμαστε με αγάπη την ζωή μας και τα αγαθά μας με όλους τους συνανθρώπους μας. Να χωρούν όλοι στην καρδιά μας και να συγχωρούμε μαζί τους στην αγκαλιά της Εκκλησίας, που είναι ο ίδιος ο Χριστός.
Ο Διάβολος, ωστόσο, απλώνει μπροστά μας, με δελεαστικό τρόπο, τα δικά του σκοτεινά και καταστροφικά σχέδια. Δεν είναι ανάγκη, μας λέγει, να μείνεις στη Θεία Λειτουργία. Είναι, αντιθέτως, ανάγκη να φύγεις αμέσως. Φθάνει(!), το άκουσες το «Χριστός Ανέστη»! Εσύ, όμως, γεννήθηκες και, όπως όλοι, κάποτε θα πεθάνεις. Φάγε, πίε, ευφραίνου! Μας ελκύει σε άλλο υλικό τραπέζι, πριν την ώρα του. Δεν χρειάζεται να μείνεις στη Λειτουργία και να κοινωνήσεις... Δεν χρειάζεται να πας και να συμμετέχεις στη Λειτουργία, μας λέγει, κάθε Κυριακή! Δεν είναι, όμως, στο βάθος η ίδια τακτική, που εφήρμοσε για να πλανήσει τους πρωτοπλάστους; Αν φάτε απ' αυτόν τον καρπό θα γίνετε Θεοί, τους είπε! Με την υλική τροφή, με τις δικές σας πρωτοβουλίες και δυνάμεις και αποφάσεις, δίχως τον Θεό!
Αυτή όμως η εγωιστική απομόνωση και αχάριστη απομάκρυνση, ο χωρισμός από τον Θεό, έφερε διάσταση και διαίρεση και αλληλοκατηγορίες μεταξύ των πλανηθέντων πρωτοπλάστων ανθρώπων και εχθρότητα προς και από τη φύση!
Μήπως, ωστόσο, αδελφοί μου και τέκνα μου, αυτά τα θανατηφόρα χαρακτηριστικά δεν χαρακτηρίζουν εν πολλοίς και την δική μας ανυπόφορη εποχή;
Κακά τα ψέματα, όποιος δεν έχει μέσα του, στην καρδιά του, τον ένα και αληθινό Θεό του, αυτός είναι ικανός για όλα τα κακά, γιατί ταυτόχρονα με τον Θεό του έχει απολέσει την οικειότητα προς την φύση και την αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Να γιατί βασιλεύουν σήμερα η αδικία, το ψεύδος, η απανθρωπιά, η βία και η απονιά, η κακοποίηση και εμπορευματοποίηση των ανθρώπων και της δημιουργίας όλης.
Η Εκκλησία, συμβάλλοντας στην αληθινή απελευθέρωση, δεν κάνει ευχολόγια, όπως την κατηγορούν κάποιοι, αλλά σεβόμενη την ανθρώπινη ελευθερία, που όλο και περισσότερο, κάθε μέρα, περιορίζεται και ελέγχεται από την εποχή, που θέλει μάλιστα να λέγεται και νέα, προσφέρει με τον λόγο της και τον τρόπο της την όντως Ζωή! Η Εκκλησία, δια των αγίων πατέρων της, όπως λόγου χάριν του ιερού Χρυσοστόμου, μας λέγει ότι, δίχως υπερβολή, κάθε μέρα μπορείς να γιορτάζεις Πάσχα, αρκεί να έχεις αγαθή συνείδηση. Και αγαθή συνείδηση δεν υπάρχει χωρίς Θεό! Χωρίς λειτουργικό ήθος! Το αποδεικνύει κάθε στιγμή η ιστορία!
Η Εκκλησία μας μαθαίνει πως ο άλλος, ο συνάνθρωπος, είναι η χαρά μας, γι' αυτό και ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, όλο τον χρόνο χαιρετούσε τους ανθρώπους, λέγοντας το· «Χριστός Ανέστη, χαρά μου»!
Και «ο δικός μας», προσφάτως καταταγείς στο αγιολόγιο, Όσιος Ιάκωβος, ο Ευβοεύς, ο νέος ασκητής, διαρκώς έλεγε· «Ζει Κύριος ο Θεός, παιδιά μου»(!) και σε κάθε πρόταση που άρθρωνε, δεν παρέλειπε να προσθέτει, όχι τυπικά, προς τους άλλους, το «με συγχωρείτε».
Αγαπητά μου παιδιά,
Ελήλυθεν η ώρα να σεισθούν η γη και ο ουρανός, από την ψαλμωδία του «Χριστός Ανέστη»! Ανέστη ο Χριστός, όντως! Και Τον είδαν και Τον ψηλάφισαν και Τον προσκύνησαν και Τον εκήρυξαν και πέθαναν γι’ Αυτόν, οι αφοσιωμένοι σ’ Αυτόν λατρευτές Του, ώστε να ζήσουν μαζί Του για πάντα!
Με συγκίνηση, σας ζητώ να με συγχωρήσετε και σας συγχωρώ όλους και με ανεκλάλητη χαρά σας εύχομαι να ζείτε αιώνια και αληθινά· πάντα με τόν και για τόν αναστάντα Κύριό μας και Θεό μας!
Σας ασπάζομαι όλους με πατρική στοργή
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ο Χαλκίδος Χρυσόστομος
