Οι ευθύνες

Τελικά το βόλεμα δεν βοηθάει ούτε την ενημέρωση, ούτε τα μέσα που παρέχουν ενημέρωση.
Δεν υπάρχουν κανόνες, δεν υπάρχει δεοντολογία, δεν υπάρχει υγιής ανταγωνισμός αλλά συμβιβασμοί, εξυπηρέτηση γνωστών και φίλων και φυσικά προσωπικές επιλογές.
Υπάρχουν τεράστιες ευθύνες όλων αυτών που διοικούν τα Μέσα Ενημέρωσης και έχουν την ευθύνη.
Ποιος άραγε αναλαμβάνει τις ευθύνες αυτές; Κανείς. Τουλάχιστον μέχρι .....σήμερα κανείς. Αύριο δεν ξέρω. Δεν ξέρω, γιατί πιστεύω πως απλά δεν θα υπάρχουν αξιόπιστα ΜΜΕ και δεν θα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι θα τα υπηρετούν.
Οι ραδιοσυχνότητες δεν είναι κάτι το οποίο κάποιος μπορεί να το χρησιμοποιεί όπως θέλει. Δόθηκαν με κάποιους όρους και προυποθέσεις. Αυτοί οι όροι δεν τηρούνται και αυτές οι ραδιοσυχνότητες είναι πλέον ''όπλα εξόντωσης'' για τους ραδιοφωνατζήδες. Ξέρω τι γράφω και δεν θα αργήσει να έρθει η ώρα της χειροδικίας και δεν ξέρω τι άλλο.
Δεν είναι δυνατόν ''να πυροβολεί'' με υπονοούμμενα ο ένας τον άλλον και οι ραδιοφωνατζήδες να γίνονται πρώτο θέμα, όχι για τη δουλειά τους αλλά για τα προσωπικά τους δεδομένα.
Δεν θα αργήσει να έρθει η ώρα που θα μαθαίνουμε τι κάνει ο ένας στην κρεβατοκάμαρα του άλλου. Δεν είναι αστείο. Είναι πολύ σοβαρό το θέμα.
Αφού μάθαμε ποιος γεννήθηκε στο μαιευτήριο, ποιος στο χωράφι και ποιος στον αχυρώνα, γιατί να μην μάθουμε και για τις ερωτικές τους επιθυμίες και επιλογές;
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Ο λόγος είναι απλός. ''Οι χομπίστες'', έτσι τουλάχιστον λένε οι περισσότεροι, δεν ξέρουν τους κανόνες αλλά πιστεύουν πως το μαρκούτσι που έχουν μπροστά τους τους δίνει το δικαίωμα να λένε ό,τι θέλουν και να ''εκτελούν'' αδιακρίτως. Αρέσκονται να λένε πως είναι πρώτοι, έγκυροι και έγκαιροι, να κόπτονται για τα δικαιώματα εργαζομένων σε άλλες επιχειρήσεις αλλά  οι ίδιοι να μην λένε κουβέντα για τα δικαιώματα που έχουν οι εργαζόμενοι στο ραδιόφωνο που και οι ίδιοι εργάζονται. Χρησιμοποιούν το ''μαρκούτσι'' για να είναι στην επικαιρότητα και για να έχουν τη χαρά να προβάλλουν αυτούς που θέλουνκαι αυτούς που τους κάνουν τα κέφια.
Οι ευθύνες των ιδιοικτητών των ραδιοφωνικών σταθμών είναι μεγάλες αφού σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αγνοούν τους κανόνες.
Πολλές φορές έγραψα πως δεν θα αργήσει η ώρα που θα κατασπαράζει ο ένας τον άλλον. Εδώ φτάσαμε. Δεν πάει παρακάτω. Το παρακάτω είναι ο ξυλοδαρμός, ο τραυματισμός και ό,τι άλλο φανταστεί κάποιος.
Δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Δεν υπάρχει αύριο για τους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Δεν είναι τυχαίο το ότι οι ραδιοφωνικοί ενημερωτικοί σταθμοί είναι χρεωμένοι και δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Δεν είναι τυχαίο που τρέχουν δεξιά και αριστερά για να βρούν έναν χορηγό με 50 - 100 ευρώ και τον διαφημίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για ένα μήνα. Αυτή είναι η αλήθεια.
Πόσες διαφημίσεις έχει μια αθλητική εκπομπή; Έχει 3-4, άντε  5 ή 6; Δεν μαζύει πάνω από 500 - 600 ευρώ το μήνα. Πώς θα καλύψει τα έξοδά της; Όταν στα αθλητικό τμήμα δουλεύουν τουλάχιστον 10 άτομα, μόνο τα εισιτήρια για το αστικό να τους δώσεις δεν φτάνουν τα χρήματα. Τι θα πάρει ο σταθμός, τι οι ραδιοφωνατζήδες;
Είπαμε όμως πως είναι χομπίστες. Γιατί τότε αυτοί οι χομπίστες βρίζονται μεταξύ τους; Γιατί μαθαίνουμε τα πάντα, ακόμη και για τις οικογένειές τους, ακόμη και για τα οικονομικά τους και για τα πολύ προσωπικά τους; Χόμπυ είναι αυτό;
Πόσο θέλει να θολώσει το μυαλό του άλλου; Δυστυχώς ή ευτυχώς, όλα έχουν κάποια όρια και όταν αυτά ξεπεραστούν κανείς δεν ξέρει τι θα δούμε. Εδώ έρχονται και οι ευθύνες. Ποιος τους έδωσε το ''μαρκούτσι''; Το κράτος το έδωσε σε κάποιους ιδιοκτήτες με όρους και αυτοί άνοιξαν πόρτες και παράθυρα και ο καθένας πάει και βγάζει τα απωθημένα του.
Τα γράφω όλα αυτά, γιατί δεν θέλω να τα γράψω  κατόπιν εορτής. Τα γράφω μήπως και προλάβουμε το κακό. Θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα αν συναντηθούν κάποιοι στο δρόμο. Αν συναντηθούν σε γήπεδο ή σε κάποια εκδήλωση, θα σώσουν την κατάσταση καποιοι που θα είναι εκεί κοντά. Αυτό που φοβάμαι είναι το να συναντηθούν τυχαία στο δρόμο. Ο Θεός να βάλει το χέρι του.
Ας αναλάβουν λοιπόν τις ευθύνες τους οι ιδιοκτήτες των ραδιοφωνικών σταθμών, πριν είναι αργά και για αυτούς. Η ενημέρωση μέσα από τις ραδιοφωνικές συχνότητες δεν μπορεί να είναι ανεξέλεγκτη. Το μικρόφωνο της ενημέρωσης από το ραδιόφωνο δεν μπορεί  κανείς να το χρησιμοποιεί εναντίον άλλων χωρίς κανόνες. Όποιος έχει τη μαγκιά και τη δύναμη ας τα γράψει σε μια εφημερίδα του ή στο προσωπικό του blog, για να έχει και την ευθύνη ο ίδιος.
Το καμπανάκι έχει χτυπήσει εδώ και καιρό. Τώρα χτυπούν καμπάνες και μάλιστα πολύ δυνατά.
Χομπίστες δεν υπάρχουν. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι παίρνουν την όποια αμοιβή για να κάνουν αυτό που πιστεύουν πως το κάνουν καλά. Αν δεν ήταν έτσι, δεν θα γινόντουσαν διαφημιστές και δεν θα παρουσίαζαν διαφημίσεις. Άλλος μας λέει πως θα φάμε καλό σουβλάκι, άλλος πως θα μάθουμε να χορεύουμε, άλλος πού θα φάμε καλά γλυκά, άλλος πού θα πλύνουμε το αυτοκίνητό μας, άλλος από πού θα πάρουμε το κινητό μας και πολλά άλλα. Κάνω λάθος;
Σας τα έγραψα και δηλώνω χειρότερος από όλους αυτούς τους κυρίους, αλλά ποτέ δεν έφτασα στο σημείο να μιλώ για την κρεβατοκάμαρα των άλλων, για τους γονείς του και ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς.
Τα έγραψα και αύριο δεν θα χρειαστεί να γράψω τίποτα. Αύριο θα γράψουν άλλοι, για να τους κάνουν ρόμπες και μάλιστα ξεκούμπτωτες.