...... μικρά, μικρά

 - Έρχεται πάντα στην ζωή, εκείνο που λέμε "είναι μια ώρα δύσκολη". Αργά ή γρήγορα αυτή την στιγμή την ζούμε όλοι. Οι άνθρωποι γεννήθηκαν για να παλεύουν καθημερινά και δυστυχώς είτε νωρίς, είτε αργά, συνηθίζουν στην ιδέα του αποχωρισμού, από τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Αυτό μπορεί να συμβεί για πολλούς λόγους και συγχωρέστε μας, αλλά θα γράψουμε πως ο λιγότερο οδυνηρός τρόπος..... αποχωρισμού, είναι ο θάνατος.

- Όλοι θρηνούν όταν πεθαίνει άνθρωπος της οικογένειας, αλλά αυτός που πεθαίνει μάλλον ησυχάζει, γιατί για οποιονδήποτε άλλον λόγο αν αποχωριζόταν την οικογένειά του, θα υπέφερε και μάλλον "θα πέθαινε" καθημερινά.

- Το χειρότερο πάντως όλων, είναι το ότι υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι θα ξεχάσουν πολύ εύκολα τα όσα καλά έχεις κάνει, έστω και λίγα και θα λένε μόνο τα ίσως πολλά κακά που έκανες. Το πως και το γιατί δεν ενδιαφέρει κανέναν, αλλά αυτός που φεύγει θα πρέπει να δει αλλιώς την ζωή και να μην παρεξηγήσει κανέναν. Να αναλάβει τις ευθύνες του και να μην ρίξει την παραμικρή ευθύνη στους δικούς του ανθρώπους.