Απαντάμε με ενδυνάμωση του αγώνα για Δωρεάν Παιδεία.
Με ενίσχυση της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών στα συνέδρια ΟΛΜΕ – ΔΟΕ!!
Γύρω – γύρω φέρνουν ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΟΤΑΜΙ το ζήτημα της επιβολής διδάκτρων ή τελών εγγραφής στα σχολεία και τις σχολές. Με δημόσιες δηλώσεις και παρεμβάσεις «φτιάχνουν κλίμα» ώστε να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση του λαού ένα σενάριο που μάλλον δεν είναι επιστημονικής φαντασίας.
Στο βιβλίο του «Μέση Γη», ο Θεόδωρος Πελαγίδης, συμβούλος ...
του Κυρ. Μητσοτάκη, θέτει προτάσεις για τέλη εγγραφής και δίδακτρα στα δημόσια πανεπιστήμια, αλλά και δίδακτρα στα δημόσια σχολεία για όσους γονείς θέλουν την παραμονή των παιδιών τους στα σχολεία πέραν του ωραρίου.
Ο βουλευτής της ΣΥΡΙΖΑ, Α. Τριανταφυλλίδης, μέσω της «Αυγής» είχε προτείνει επίσης δίδακτρα στα σχολεία κατά μέσο όρο 60 ευρώ από κάθε μαθητή, τα οποία κατά το ένα ήμισυ θα αξιοποιούνται για να δίνονται μπόνους στους εκπαιδευτικούς και κατά το άλλο θα αξιοποιούνται για την υλικοτεχνική υποδομή και τα εποπτικά υλικά του σχολείου.
Ο καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης και πρώην υποψήφιος με το Ποτάμι, Αχ. Γραβάνης, πρότεινε, μιλώντας στην εφημερίδα «Ελευθερία του Τύπου», ένα «τέλος εγγραφής» για κάθε φοιτητή σε κάθε εξάμηνο, της τάξης των 200 ευρώ, επικαλούμενος ότι αυτή η πρακτική των διδάκτρων ισχύει σε πολλά ευρωπαϊκά πανεπιστήμια.
Από κοινού όλοι μαζί, όλα τα κόμματα που ψήφισαν το 3ο Μνημόνιο, στο οποίο γίνεται ρητή αναφορά στην ανάγκη περιορισμού των δαπανών, περικοπών και «εξοικονόμησης», στρώνουν το έδαφος για την παραπέρα εμπορευματοποίηση της Παιδείας, μέσα σε συνθήκες που ήδη η λαϊκή οικογένεια σηκώνει το κύριο βάρος, της κατά τ΄ αλλά «Δωρεάν Παιδείας», βάζοντας από την τσέπη της το ποσό των 3,7 δις κάθε χρόνο (στοιχεία ΚΑΝΕΠ – ΓΣΕΕ 2017).
Η Ν.Δ. «τσακώνεται» με το ΣΥΡΙΖΑ όχι για το πώς θα βελτιωθεί το σχολείο αλλά για το ποιος μπορεί, πιο ΑΜΕΣΑ και ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ, να φέρει εις πέρας την ίδια βάρβαρη και αντιλαϊκή πολιτική που ενσωματώνει ακόμα πιο αποφασιστικά και την Παιδεία στις ανάγκες της αγοράς και του συστήματος.
Οι πλειοψηφίες σε ΟΛΜΕ – ΔΟΕ, οι παρατάξεις των ΔΑΚΕ- ΣΥΝΕΚ-ΠΑΣΚ έχουν αποδειχθεί πρόθυμοι και βολικοί συνομιλητές και συμπαραστάτες, σε όλες τις κυβερνήσεις, γιατί υιοθετούν στις θέσεις τους, τις αξίες της επιχειρηματικότητας, της ανταγωνιστικότητας, της αρμονικής συνύπαρξης Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα. Αντιμετωπίζουν και το χώρο της Εκπαίδευσης ως πεδίο κερδοφορίας.
Οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί μέσα από τα σωματεία μας, μέσα από την κοινή δράση με γονείς και μαθητές, έχουμε τη δυνατότητα να τους εμποδίσουμε. Να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για μάς και τους μαθητές μας.
Στις εκλογές για αντιπροσώπους στα συνέδρια ΟΛΜΕ – ΔΟΕ, που πραγματοποιούνται αυτές τι ημέρες, είναι στο χέρι των εκπαιδευτικών να καταδικάσουν τις συνδικαλιστικές δυνάμεις παλιού και νεόκοπου κυβερνητικού συνδικαλισμού οι οποίες έχουν μετατρέψει τα συνδικάτα σε κυβερνητικά φερέφωνα. Να γίνει πραγματική αλλαγή συσχετισμών και όχι απλά εναλλαγή των διάφορων εκδοχών του κυβερνητικού συνδικαλισμού δηλ. να έρθει η ΔΑΚΕ στη θέση των ΣΥΝΕΚ ή αντίστροφα.
Η ελπίδα και η προοπτική βρίσκεται στην πάλη
για μόρφωση, δουλειά, ζωή με δικαιώματα,
στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο ΠΑΜΕ
