Κύριοι, όχι τέτοια

Δεν υπήρξαμε και δεν θα γίνουμε περισσότερο ευαίσθητοι από κανέναν κύριοι.
Γιατί έχουμε παρεξηγήσεις;
Επειδή είπαμε πως έχουμε επισήμους παντού, ακόμη και στην εκκλησία;
Είναι ψέμα αυτό;
Πριν κάποιες μέρες, έφυγε από την ζωή ένας νέος άνθρωπος, ένα παιδί 17 χρόνων.
Ήταν ποδοσφαιριστής στην ομάδα του Αφρατίου.
Είμαι βέβαιος πως η ΕΠΣ ΕΥΒΟΙΑΣ στην μνήμη του θα δώσει τον....
επόμενο χρόνο το όνομα Γιώργος Σεφερλής σ΄ ένα από τα πρωταθλήματα.
Ξέχασε όμως και η ΕΠΣ ΕΥΒΟΙΑΣ να δώσει εντολή ώστε να κρατηθεί σε όλους τους αγώνες, ενός λεπτού σιγή, στη μνήμη του Γιωργάκη.
Δεν ήταν στην λίστα των επισήμων ο Γιωργάκης. Αν ήταν κάποιος θα τον θυμόταν για να δώσει την εντολή. Δεν κατηγορώ κανέναν, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Ο Γιωργάκης συγνώμη που θα το γράψω, "είχε την ατυχία" να σκοτωθεί κάνοντας κόντρες με το μηχανάκι του. Ούτε και στον τρόπο που έφυγε από την ζωή, δεν στάθηκε τυχερός. Αν συνέβαινε το μοιραίο στο γήπεδο, κάποιος θα το θυμόταν την επόμενη αγωνιστική.
Αν ο Γιωργάκης είχε προλάβει να γίνει "επίσημος" άλλη μεταχείριση θα είχε και μετά τον θάνατό του, από κάθε εξουσία.
Ας μη θυμώνει λοιπόν κανείς, γιατί έχω κι άλλα παραδείγματα και για την δημοτική αρχή, η οποία σε άλλη περίπτωση θανάτου εργαζόμενου στο δήμο, ούτε ένα συλλυπητήρια δεν βγήκε να πει.