Ένας ένας

Φίλες και φίλοι αναγνώστες, επειδή οι καιροί αλλάζουν, αλλά κάποιοι έχουν μείνει πολύ πίσω, θα τους πούμε πως δεν θα μας τρομάξουν και δεν θα μας βάλουν στο τρυπάκι που θέλουν.
Δεν θα τους κατηγορήσουμε, ούτε θα τους κρατήσουμε κακία για κάτι. Αυτοί μπορούν να συνεχίσουν να ρίχνουν λάσπη εναντίον μας, αλλά να ξέρουν πως το πρόβλημα είναι δικό τους.
Εμείς δεν ξεχνάμε ούτε τα καλά τους , ούτε τα κακά τους. Δεν θα βγούμε όμως να τα βγάλουμε για πούλημα στις λαϊκές, όπως κάνουν αυτοί.
Κι επειδή χάρηκαν με το ότι δεν είμαι ....
σε κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό, μπορώ να γράψω πως χάρηκα κι εγώ γι΄ αυτό, αφού στο χώρο της ενημέρωσης  συμπληρώνω 45 χρόνια και είναι καιρός ν΄ αφήσουμε νέα παιδιά "να κάνουν παιχνίδι".
Ήμουν 14 χρονών όταν πρωτοξεκίνησα και ακόμη δεν είχε αποκατασταθεί η Δημοκρατία στην Ελλάδα. Τα έχω δει όλα και τα έχω ζήσει όλα. 
Δεν μου λείπει ούτε το ραδιοφωνικό, ούτε το τηλεοπτικό στούντιο, ούτε ο χώρος της εφημερίδας.
Αυτό που θα μ΄ ενοχλήσει είναι το να μην μπορώ να γράφω και να μην μπορώ να κάνω ρεπορτάζ.
Αυτό θα συμβεί μόνο όταν το αποφασίσει ο θεός και όχι αυτοί που δεν με γουστάρουν.
Αυτό είναι και το μειονέκτημά τους απέναντί μου. Δεν κάνω ποτέ δημόσιες σχέσεις για τον εαυτό μου. Έκανα ίσως για κάποιους ανθρώπους και συνεργάτες μου. Δεν μετάνιωσα. Να είναι πάντα καλά.