Η ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΥΒΟΙΑΣ

ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

Ο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟ ΠΑΜΕ

ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΥΒΟΙΑΣ

 Η ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΥΒΟΙΑΣ

Στο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας στις 3 Μάρτη, ο Γ. Τζαβάρας, εκ μέρους της Ταξικής Ενότητας, έκανε την εισηγητική ομιλία του συνδυασμού που στηρίζει το ΠΑΜΕ. Στην ομιλία του ανέφερε:

«Συνάδελφοι,

Η επίθεση στα δικαιώματά μας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Έχουμε την πλήρη εφαρμογή όλων των μέτρων ψηφίστηκαν το προηγούμενο χρονικό διάστημα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ που επεκτείνει το αντεργατικό έργο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ...

αλλά και τα νέα αντεργατικά μέτρα που προστίθενται σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Η δίκαιη ανάπτυξη αποδεικνύεται πως δεν έχει ίχνος δικαιοσύνης για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές μας. Μέχρι τώρα πεινούσαν οι άνεργοι τώρα θα πεινάνε και όσοι δουλεύουν. 

Αυτό είναι το αποτέλεσμα το κυνήγι του κέρδους για τους λίγους ενώ ίδια είναι η αιτία που φτάνει μέχρι και τις πολεμικές συρράξεις που βρίσκονται σε εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή, στη Συρία, αλλά και στους υψηλούς τόνους που επικρατούν το τελευταίο χρονικό διάστημα στα Βαλκάνια.  Το Σκοπιανό, η αυξημένη επιθετικότητα της τουρκικής πλουτοκρατίας στο Αιγαίο και την Κύπρο, η παραμονή εδώ και περισσότερο από δύο χρόνια της ΝΑΤΟϊκής αρμάδας στο Αιγαίο, εξυπηρετούν συμφέροντα που σίγουρα δεν είναι των εργαζομένων αλλά των λίγων.

Θεωρούμε ότι το εργατικό κίνημα δε μπορεί να σφυρίζει αδιάφορο για αυτά τα σοβαρά ζητήματα. Απέναντι στον εφησυχασμό που προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση,  που έχει αναλάβει εργολαβικά την προώθηση των συμφερόντων των ΗΠΑ στην περιοχή, οι εργαζόμενοι να επαγρυπνούν. Με την πάλη τους, μαζί με τις διεκδικήσεις για τους μισθούς, τις ΣΣΕ, για τα δικαιώματα στην παιδεία και υγεία, να διεκδικήσουν: Καμιά συμμετοχή της χώρας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς για τα κέρδη, τα πετρέλαια, τα φυσικά αέρια. Καμιά αλλαγή συνόρων. Δεν έχουν καμιά δουλειά τα παιδιά μας, οι φαντάροι έξω από τα σύνορα.

Αποδεικνύεται καθημερινά πως όταν κουμάντο στην οικονομία κάνουν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και οι τραπεζίτες, όταν σκοπός της παραγωγής είναι το κέρδος και όχι οι ανθρώπινες ανάγκες, όποια κυβέρνηση και να έρθει δεν θα εκπροσωπεί τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Προηγουμένως και για πολλά χρόνια είχαμε τη δικομματική εναλλαγή ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, ενώ τη σκυτάλη ήρθε να πάρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ. Η σημερινή κυβέρνηση  ήρθε να κάνει την πιο βρώμικη δουλειά. Σε μία εποχή που εργαζόμενοι γύρισαν την πλάτη στην αντιλαϊκή πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ να σπείρει ψεύτικες ελπίδες ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο για τους εργαζόμενους απλά και μόνο μέσα από την αλλαγή μιας Κυβέρνησης. Σπέρνοντας αυτές τις ψεύτικες ελπίδες ο ΣΥΡΙΖΑ κατάργησε δικαιώματα που δεν τόλμησαν να πειράξουν άλλες κυβερνήσεις. Για αυτό το λόγο άλλωστε παίρνει και συγχαρητήρια από τον ΣΕΒ, την ΕΕ και άλλους.

Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, μαζί με σωματεία και συνδικαλιστές που μπορεί να μη συμφωνούμε σε όλα, πρωτοστάτησαν ώστε να μην περάσει κανένας εφησυχασμός από αυτή την κυβερνητική εναλλαγή, να μην κερδίσει χρόνο αντίπαλος. Δεν υποστείλαμε ούτε στιγμή τη σημαία της διεκδίκησης και αυτό γιατί έχουμε μεγάλη πίστη στη δύναμη της εργατικής τάξης.

Όλο το προηγούμενο διάστημα ήμασταν μπροστά:

ü  Στο αγωνιστικό απεργιακό μέτωπο ενάντια στο τρίτο μνημόνιο που ψήφισαν μαζί ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ- ΝΔ- ΠΑΣΟΚ- ΠΟΤΆΜΙ.

ü  Στον ξεσηκωμό ενάντια στο χτύπημα της κοινωνικής ασφάλισης.

ü  Στην πρωτοβουλία για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με αυξήσεις, για την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και κατοχύρωση με νόμο του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. Στην ανάπτυξη της αλληλεγγύης στους εργαζόμενους στο ζούρα, στα τσιμέντα Χαλκίδας και άλλων χωρών δουλειάς που η ίδια η ζωή απέδειξε ότι ανοιγοκλείνουν με μοναδικό κριτήριο το κέρδος.

ü  Στη στήριξη του δίκαιου αγώνα των Ρετσίναδων, τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ.

ü  Σε κλαδικές κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση της Κυριακής αργίας, τα δικαιώματα των εργαζομένων στα ξενοδοχεία και τον επισιτισμό.

ü  Για την ανάκληση απολύσεων στην Ευβοϊκή Ζύμη, το Bonjour, το Γιαννουκάκη, τη SABO και αλλού.

ü  Στην αποκάλυψη εργοδοτικών εγκλημάτων σε χώρους δουλειάς όπως στο ΒΟΚΤΑΣ, στο ΜΙΜΙΚΟ, στον ΓΛΥΚΑ, που βαφτίζονται ατυχήματα με την ευθύνη να επιρρίπτεται στην απροσεξία των εργαζομένων.

ü  Στην ανάληψη με μεγάλης ευθύνης της πρωτοβουλίας για τη διεξαγωγή Λαϊκών Μαθημάτων Αλληλεγγύης που συμμετέχουν παιδιά ανέργων, εργαζομένων, άλλων λαϊκών στρωμάτων.

ü  Για να μη μείνει καμιά λαϊκή οικογένεια χωρίς ρεύμα και νερό, να μη βγει στο σφυρί η λαϊκή κατοικία με τους πλειστηριασμούς που προωθεί η κυβέρνηση.

ü  Σταθήκαμε στο πλευρό μεταναστών και προσφύγων.

ü  Η δράση αυτή είχε αποτέλεσμα στην παρεμπόδιση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας σε αρκετές περιπτώσεις

Σε αυτήν την προσπάθεια βέβαια δεν ήμασταν όλοι μαζί. Η πλειοψηφία του ΔΣ του ΕΚΕ όχι απλά δεν έκανε τίποτα από τα παραπάνω, αλλά βοήθησε και από πάνω να καλλιεργηθούν αυταπάτες ότι μπορούν να προκύψουν οι λύσεις για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους μέσα από την εναλλαγή κυβερνήσεων. Ειδικότερα το Προεδρείο έκανε το Εργατικό Κέντρο εκλογικό κέντρο του ΣΥΡΙΖΑ, είχαν μεγάλη συμβολή στο κλίμα εφησυχασμού που δημιούργησαν τους εργαζόμενους. Στις συνεδριάσεις του ΔΣ ρίχνουν την ευθύνη εργαζόμενους ότι δεν κινητοποιούνται, όταν οι ίδιοι ευθύνονται για την απογοήτευση που ακολούθησε τις ναυαγισμένες ελπίδες από τον ερχομό του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, για του οποίο τον ερχομό το προεδρείο οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι πραγματικά έδωσε τη μάχη.

Οι όποιες κορώνες περί κυβερνήσεων που ευθύνονται, περί μνημονίων και καταστροφικών πολιτικών, αποτελεί άλλη μια επιχείρηση αποπροσανατολισμού από τις αιτίες που έχουν φέρει τους εργαζόμενους στη δύσκολη κατάσταση σήμερα που είναι ο δρόμος εξυπηρέτησης της κερδοφορίας των εκμεταλλευτών μας. Ούτε να ψελίσουν δε μπορούν το όνομα και επώνυμο των κυβερνήσεων. 

Η αντίληψή τους για το συνδικαλιστικό κίνημα είναι ότι πρέπει να έχει ρόλο διαχειριστικό, μεσολαβητικό, ανακουφιστικό και όχι ρόλο ανάπτυξης και συντονισμού της πάλης των εργαζομένων.

Πλευρά αυτής της αντίληψης για το κίνημα είναι και η εμπλοκή τους με προγράμματα εκατομμυρίων ευρώ υποκαθιστώντας υπηρεσίες του κρατικού μηχανισμού ενώ ταυτόχρονα έγιναν πολιορκητικός Κριός για να αφαιρεθούν εργατικά δικαιώματα. Είναι αυτά τα προγράμματα που προκάλεσαν τον έλεγχο του ΣΔΟΕ. Το πρόβλημα δεν είναι το αν υπάρχει κακοδιαχείριση ή όχι αυτών των προγραμμάτων. Το πρόβλημα ξεκινάει από τη στιγμή που το συνδικαλιστικό κίνημα αντί να ασχολείται με την οργάνωση και πάλη των εργαζομένων την ανάπτυξη πραγματικής ταξικής αλληλεγγύης ασχολείται με τέτοιου είδους προγράμματα. Βέβαια οφείλουμε να ομολογήσουμε πώς μας προβληματίζει πολύ έντονα η άρνηση του προεδρείου να ενημερώσει αναλυτικά ακόμα και το ΔΣ για αυτήν την οικονομική διαχείριση που αφορά και το Εργατικό Κέντρο αλλά και τον σταθμό του εργατικού κέντρου τον 965. Επίσης οφείλουμε να επισημάνουμε ότι μέχρι πρότινος σύσσωμη η πλειοψηφία συμφωνούσε σε αυτά τα προγράμματα παρόντες το σημερινό συνέδριο είναι χωρισμένη σε δύο παρατάξεις.

Η συνολική στάση της πλειοψηφίας ήταν ουσιαστική στήριξη στην εργοδοσία, στην κυβέρνηση, κάτι που έγινε εξόφθαλμο στις δύο τελευταίες απεργιακές κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη και του Γενάρη. Στην απεργία του Δεκέμβρη ενώ συμφωνήθηκε ομόφωνα στο ΔΣ η απεργία, στην πράξη η απόφαση δεν ήταν ομόφωνη. Και μάλιστα μια απεργία που αφορούσε το κορυφαίο δικαίωμα της εργατικής τάξης, την απεργία που κατακτήθηκε με πολύ αίμα από τους εργαζόμενους στα πρώτα κιόλας βήματα του εργατικού κινήματος.

Από τη μία το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα μερόνυχτα ολόκληρα χωρίς σταματημό κάναμε ότι περνάει από το χέρι μας για να έχει επιτυχία η απεργία και από την άλλη οι δυνάμεις πλειοψηφίας αποτέλεσαν απεργοσπαστικό μηχανισμό. Μάλιστα, στη συγκεκριμένη απεργία, ορισμένοι που ήρθαν στη συγκέντρωση δυσανασχέτησαν γιατί κάναμε κριτική στους απεργοσπάστες συνδικαλιστές. Δηλαδή, τι ήθελαν οι συνάδελφοι να έρθουν σε απεργιακή συγκέντρωση και να χειροκροτάμε τους απεργοσπάστες;

Είναι άλλο πράγμα να μη συμφωνούμε σε όλα και άλλο πράγμα η δράση της πλειοψηφίας του Δ.Σ. του ΕΚΕ να περιορίζεται στην καλύτερη περίπτωση στο να κολλήσουν δύο αφίσες στην είσοδο του Εργατικού Κέντρου. Υπάρχουν και άλλοι συνάδελφοι που μπορεί να μη συμφωνούμε σε όλα  όπως το σωματείο της Αλλατίνη, που όμως έδωσαν τη μάχη της απεργιακής κινητοποίησης. Οι συναδέλφισσες εκεί τίμησαν το ρόλο τους και θα λέγαμε το ίδιο ακόμα και αν τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία ήταν τα μισά.

Γιατί δεν εξαρτάται μόνο από τα συνδικαλιστικά όργανα η επιτυχία της απεργίας. Μπορεί η Διοίκηση ενός σωματείου να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει αλλά οι εργαζόμενοι να μην ακολουθήσουν. Είναι όμως άλλο πράγμα αυτό και άλλο να πεις εξαρχής ότι είναι χαμένο το παιχνίδι, ότι οι εργαζόμενοι δεν καταλαβαίνουν και να πάρεις αποφάσεις να απεργήσει μόνο το ΔΣ ή να πάρεις απόφαση να μην απεργήσει κάνεις. Όπως έκανε η πλειοψηφία στους εργασιακούς χώρους που βρίσκεται. Και είναι χαρακτηριστικό ότι σε κανέναν από αυτούς τους εργασιακούς χώρους δεν απήργησαν εργαζόμενοι.

Στην απεργία του Γενάρη ήταν ακόμα πιο αποκαλυπτική η στάση της πλειοψηφίας και με ιδιαίτερη ευθύνη του προεδρείου. Ενώ η κυβέρνηση είχε εξαγγείλει την κατάργηση του ιερότερο δικαιώματος που έχουν κατακτήσει οι εργαζόμενοι, τους δικαιώματος στην απεργία, ενώ είχαν πάρει απόφαση δεκάδες Εργατικά Κέντρα και ομοσπονδίες σε όλη την Ελλάδα, το προεδρείο κρύφτηκε πίσω από την στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ που είχε πάρει εντολή από την εργοδοσία και την κυβέρνηση να μην κάνει τίποτα. Το προεδρείο του ΕΚΕ αρνήθηκε μέχρι και να καλέσει συνεδρίαση του ΔΣ, καταστρατηγώντας ακόμα και το καταστατικό του Εργατικού Κέντρου σύμφωνα με το οποίο ήταν υποχρεωμένη να καλέσουν ΔΣ. 20 μέρες λέγανε ότι δε μπορούν να μαζευτούν να συνεδριάσουν, να πάρουμε απόφαση απεργίας διά περιφοράς δηλ. με κανένα μέτρο οργάνωσης της επιτυχίας για να λένε μετά ότι δεν απεργούν οι εργαζόμενοι. Και τώρα που θέλουν να πάρουν την εμπιστοσύνη και ψήφο των συναδέλφων αντιπροσώπων, επιχειρώντας ένα Συνέδριο φαστ-τρακ, χωρίς συζήτηση, μαζεύτηκαν 3 φορές σε 1 βδομάδα.

Την ίδια στιγμή βρίζουν την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Αλήθεια ας μας εξηγήσουν το γιατί αφού έκαναν και συνολικά κάνουν ακριβώς τα ίδια.

Τέλος θα θέλαμε να σταθούμε σε δύο ακόμα στοιχεία της εισήγησης του προέδρου. Οι δράσεις στην οποία αναφέρθηκε ο πρόεδρος δίνει την εντύπωση ότι ήταν ένας τερματοφύλακας που έτρωγε συνέχεια γκολ. Δεν έπιασε και τίποτα, όλα μέσα μπήκαν.

Λέει ότι συμπαραστάθηκε σε αγώνες που έκαναν οι συνάδελφοι σε χώρους δουλειάς. Αυτή είναι δηλαδή η ευθύνη ενός Εργατικού Κέντρου; Λόγια συμπόνοιας; Ή να μπαίνει μπροστά και να συμβάλλει αποφασιστικά να οργανώνεται η πάλη σε κάθε χώρο δουλειάς, είτε υπάρχει είτε όχι σωματείο;

Μιλάτε για ενότητα. Καλούμε τους αντιπροσώπους να αναρωτηθούν αν θα ήταν καλύτερη ή χειρότερη η κατάσταση σήμερα αν υπήρχε ενότητα στη γραμμή της πλειοψηφίας. Αν ενωμένοι στηρίζαμε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αν ενωμένοι ήμασταν απεργοσπάστες, αν ενωμένοι υλοποιούσαμε τα προγράμματα που προκάλεσαν τον έλεγχο του ΣΔΟΕ, αν ενωμένοι ήμασταν μηχανισμούς συνδιαλλαγής με την εργοδοσία και το κράτος της.

Καλούμε τους συναδέλφους αντιπροσώπους να στηρίξουν την Ταξική Ενότητα το συνδυασμό που στηρίζεται από το ΠΆΜΕ ακόμα και αν δεν συμφωνούν σε όλα μαζί μας. Να αναγνωριστεί η συνέπεια, η σταθερότητα, η προσπάθεια χωρίς σταματημό για να οργανωθεί ο αγώνας. 

Προτείνουμε το συνέδριο να πάρει απόφαση για προκήρυξη απεργίας στις 14 Μαρτίου στον κλάδο της Οικοδομής και στις 29 Μαρτίου στον κλάδο των Τροφίμων και Ποτών για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων εργασίας με αυξήσεις. Δεν εννοούμε να πάρουμε απόφαση για την απόφαση αλλά παράλληλα με την απόφαση η νέα διοίκηση να σχεδιάσει άμεσα τι μέτρα θα πάρει για την επιτυχία της απεργίας σε αυτούς τους κλάδους.