Καλημέρα

Μπορεί αυτή η Παρασκευή να μην είναι η Μεγάλη Παρασκευή των Παθών του Χριστού μας, αλλά πιστέψτε μας , είναι μια σημαντική Παρασκευή.
Θα είναι μια Παρασκευή σημαντικών αποφάσεων για 2 - 3 ομάδες, αλλά και για μας, αφού μπαίνουμε πλέον σε μια τελική ευθεία και θα ενεργοποιήσουμε τους πάντες και τα πάντα, ώστε να ολοκληρώσουμε αυτό που ξεκινήσαμε και ταυτόχρονα να απαντήσουμε, σ΄ αυτούς που νομίζουν πως το "μία σου και μία μου", δεν τους αγγίζει.
Φίλες και φίλοι αναγνώστες, μπορεί οι δρόμοι με κάποιους .....
να χώρισαν οριστικά, αλλά αυτό δεν ήταν δική μας επιλογή.
Μπορεί με κάποιους άλλους οι δρόμοι μας να χωρίσουν τώρα, γιατί εμείς έχουμε μάθει να παλεύουμε για να κερδίσουμε το στοίχημα, αλλά μετά να μην κρατάμε κακία.
Κάποιοι λένε πως στο χώρο της πολιτικής και του ποδοσφαίρου έκαναν φίλους.
Εμείς δεν θα το πούμε αυτό. Γνωστούς ναι, αλλά όχι φίλους.
- Παίξαμε πάντα καθαρά και καταθέτοντας την άποψή μας.
- Ενοχλήσαμε πολλούς, αλλά με την αλήθεια. Δεν μετανιώσαμε και θα το ξανακάνουμε.
- Στηρίξαμε κάποιους φανατικά, γιατί το άξιζαν. Δεν μετανιώσαμε και θα το ξανακάνουμε.
- Παίξαμε σε δικά μας γήπεδα, όπως είναι το apopsignomi και όπως ήταν το ΡΑΔΙΟ ΕΥΒΟΙΑ 104,1.
Ας μείνουμε λίγο εδώ.Το ΡΑΔΙΟ ΕΥΒΟΙΑ 104,1 ανήκει σ΄ έναν άνθρωπο τον οποίο εκτιμούσα και εκτιμώ και όχι τυχαία. Έχω τους λόγους μου. Στάθηκε δίπλα μου σε δύσκολες στιγμές και δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Θεωρώ πως μέσα από τις ραδιοφωνικές μας εκπομπές "σπάσαμε κόκαλα", αλλά δεν υπολόγισα κάτι. Δεν είχα την δυνατότητα να στηρίξω οικονομικά την κατάσταση και αυτό στην εποχή μας μετράει. Εύκολα μπορούσε κανείς να με κατηγορήσει, αφού στήριζα με πάθος πρόσωπα και καταστάσεις και αυτό για κάποιους ήταν ενοχλητικό.
Εύχομαι στο ΡΑΔΙΟ ΕΥΒΟΙΑ να συνεχίσει να είναι δυνατό και με την δύναμη της παρέμβασης ψηλά. Εύχομαι σ΄ αυτούς που έπεισαν τον αγαπητό Δημήτρη, να είναι δυνατοί και να μην αφήσουν το ΡΑΔΙΟ ΕΥΒΟΙΑ εκτός πολιτικής και εκτός ποδοσφαίρου.
Φίλες και φίλοι αναγνώστες, τα χρόνια πέρασαν. Δεν είμαστε πλέον παιδιά.
Δεν ανήκουμε όμως και σ΄ αυτούς που νομίζουν πως είναι το παν.
Σήμερα οι άνθρωποι της ενημέρωσης, απλά έχουν ως παρηγοριά, το ότι πρώτοι από το τέλος είναι οι πολιτικοί και όχι αυτοί.