Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο Μάρκο Ματεράτσι έφτασε τα 47, αλλά παραμένει ακόμη αντισυμβατικός και ένας πολύ «ιδιαίτερος» χαρακτήρας. Ο παλαίμαχος Ιταλός στόπερ και παγκόσμιος πρωταθλητής με την Ιταλία στο Μουντιάλ του 2006, παραχώρησε συνέντευξη στο Instagram παρέα με τον Φάμπιο Καναβάρο -παρτενέρ του στα μετόπισθεν της «σκουάντρα ατζούρα» σε εκείνο το «χρυσό» τουρνουά -και ...
μίλησε για τη στιγμή που έμεινε χαραγμένη στη μνήμη ενός ολόκληρου έθνους: την κουτουλιά του Ζινεντίν Ζιντάν στο 110ο λεπτό του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006, που οδήγησε στο άδοξο ποδοσφαιρικό φινάλε του «Ζιζού». Κι έδωσε την ευκαιρία στην Ιταλία να σηκώσει το ολόχρυσο αγαλματίδιο, μετά τη διαδικασία των πέναλτι, από την οποία απουσίαζε ο Ζιντάν.
Ο ίδιος, 14 χρόνια μετά δείχνει να μην το έχει... μετανιώσει στιγμή, περιγράφοντας τον ακριβή διάλογο που ξεκίνησε από ένα τράβηγμα της φανέλας:
«Η όλη κουβέντα πήγε κάπως έτσι. Του είπα "δεν θέλω τη φανέλα σου, προτιμώ να... την αδερφή σου". Κι ακολούθησε η... κουτουλιά. Ποτέ δεν σκέφτηκα τι άλλο θα μπορούσε να έχει γίνει σε αυτή τη φάση. Για καλή μου τύχη, άργησα να... συνειδητοποιήσω τι έκανε. Αλλιώς, επειδή ξέρω πως θα αντιδρούσα, είμαι σίγουρος πως θα είχα αποβληθεί κι εγώ».
Όσο για το αν έχει συναντηθεί ξανά με τον Ζιντάν από τότε; «Όχι, όχι... Ήρθαμε κοντά μια φορά κατά λάθος, αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα. Για την ακρίβεια έχω μόνο κολακευτικά λόγια για τον Ζιντάν κι όλα όσα έχει κάνει και σαν προπονητής με τη Ρεάλ Μαδρίτης» τόνισε ο «μάτριξ» και στη συνέχεια παρότρυνε τον Καναβάρο να πάει και να μιλήσει στον Γάλλο προπονητή των Μαδριλένων με τον οποίο έχει πολύ καλές σχέσεις: «Φάμπιο πήγαινε να του μιλήσεις. Θα πουλήσουμε και... τηλεοπτικά δικαιώματα και θα κάνουμε μεγάλη επιτυχία».
Ο Ματεράτσι μίλησε και για το σημερινό ποδόσφαιρο, δηλώνοντας εντυπωσιασμένος από τον ρυθμό των αγώνων: «Σήμερα η ταχύτητα του παιχνιδιού είναι εξωπραγματική, σε σύγκριση με το παρελθόν. Νομίζω πως ο μοναδικός από την εποχή μου, που θα μπορούσε να αγωνιστεί και σήμερα είναι ο Ρονάλντο, "Το Φαινόμενο". Όλοι οι υπόλοιποι ήμασταν πολύ... αργοί. Ακόμα κι ο γιος μου κάνει πράγματα με τη μπάλα με τέτοια ταχύτητα που δεν θα μπορούσα ποτέ να τα κάνω».
