(τέως δήμαρχος πρώην δήμου Στυρέων)
Δεν ξέρω γιατί σε μια γυναίκα που μεγαλώνει ή που χάνει τον άντρα της της μιλάνε συνεχώς για εγγόνια...
Δεν ξέρω και μ' ενοχλεί.
Σαν να της βάζουν ένα χρέος μόνο, σαν να τέλειωσε η ζωή της και μόνο μέσα απ' τα εγγόνια πρέπει να ζει.
Κάθε γυναίκα έχει δικαίωμα να ζήσει πρώτα για τον εαυτό της. Πρώτα και κύρια να ζήσει καλά η ίδια. Να τραβήξει όποιο δρόμο θέλει η καρδιά της. Να κάνει σκι στην Αλάσκα. Να παρατηρεί αλιγάτορες στον.... Αμαζόνιο. Να ερωτευτεί ξανά. Να κεντάει νούφαρα σε μεταξωτά χαλιά. Να μαζεύει πεταλούδες. Να διαβάζει ανάσκελα στον ήλιο. Να καβαλάει άλογα και μηχανές. Να παίζει ντραμς σε ροκ συγκρότημα. Να μην κάνει τίποτα απ' αυτά και να είναι γιαγιά απλώς. Αλλά να το διαλέξει μόνη της.
Κι ότι έρθει καλοδεχούμενο.
Αυτός ο κακοδιατυπωμένος οίκτος μου φέρνει αποστροφή και θυμό. Σαν να σε θέλουν γριούλα και στη θεσούλα που σου ετοίμασε η κοινωνία των νοικοκυρέων. Σαν να πρέπει να ζεις στους κανόνες που άλλοι έβαλαν, χωρίς επιθυμίες και όνειρα.
Θεέ μου τι αφόρητη πλήξη !!!
