Π.Α.Σ.Κ.
Εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης
ΕΙΣΟ∆ΗΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ 2009
ΛΗΣΤΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΚΟΥΚΟΥΛΑ…
Μάρτης 2009
Εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης
ΕΙΣΟ∆ΗΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ 2009
ΛΗΣΤΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΚΟΥΚΟΥΛΑ…
Μάρτης 2009
Συναδέλφισσες , συνάδελφοι
Πριν από λίγες μέρες ανακοινώθηκε από την πλευρά της κυβέρνησης η νέα εισοδηματική πολιτική, που προβλέπει μηδενικές αυξήσεις για το σύνολο των εργαζομένων στο δημόσιο και τους συνταξιούχους. Πρόκειται για μια πρωτοφανή …ληστεία του εισοδήματος σε 2,5 εκατομμύρια μισθωτούς και συνταξιούχους που θα επιδεινώσει ακόμη περισσότερο, την ήδη δεινή οικονομική τους κατάσταση.
Για μια ακόμη χρονιά συνεχίζεται η πολιτική της σκληρής και μονόπλευρης λιτότητας για τους πολλούς, που έχει σαν συνέπεια την περαιτέρω μείωση του πενιχρού τους εισοδήματος, ενώ από την άλλη, οι έχοντες και κατέχοντες βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές…, συνεχίζουν απτόητοι τη συσσώρευση πλούτου – μόνο τα πέντε τελευταία χρόνια έγιναν πλουσιότεροι κατά 10 δις ευρώ από τη μείωση του ανώτατου φορολογικού συντελεστή των διανεμόμενων κερδών τους από το 35% στο 25% - σε βάρος των πολλών και αδυνάτων.
Για πρώτη φορά μετά από 17 χρόνια και το περίφημο 0+0 = 14% της κυβέρνησης Μητσοτάκη του 1992 οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και οι συνταξιούχοι όλων των ταμείων πλην ΟΓΑ, όχι μόνο δεν θα πάρουν καμία αύξηση, αλλά αντίθετα θα δουν τα πραγματικά τους εισοδήματα να μειώνονται, ελέω πληθωρισμού.
Για μια ακόμη φορά οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και οι συνταξιούχοι, δέχονται την επίθεση της Κυβέρνησης και καλούνται να πληρώσουν την κρίση, όταν οι «έξυπνοι» φοροδιαφεύγουν και εισφοροδιαφεύγουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημόσιο έχουν φθάσει τα 20 δις ευρώ και κανείς δεν ενδιαφέρεται να τα εισπράξει, όταν η Κυβέρνηση χαρίζει ουσιαστικά 28 δις στις Τράπεζες.
Είναι επίσης υπολογισμένο ότι και αυτό το «εφάπαξ έκτακτο επίδομα» που δίνεται σαν μια μορφή ελεημοσύνης έχει κόστος περί τα 90 εκ. ευρώ, όταν από τα μεσαία εισοδηματικά κλιμάκια των ∆ημοσίων Υπαλλήλων αφαιρούνται 100 εκ. ευρώ, επειδή παγώνουν οι μισθοί. ∆ηλαδή γίνεται ανακατανομή της φτώχειας και επιχειρείται μέσα από διαδικασίες κοινωνικού αυτοματισμού και εικονικής πραγματικότητας να στραφεί η μία εισοδηματική τάξη
απέναντι στην άλλη.
Τρία είναι τα χαρακτηριστικά των μέτρων της Κυβέρνησης:
1.- Το πάγωμα των μισθών και των συντάξεων και η καθήλωσή τους στο μέλλον.
2.- Η επανάληψη και στο ∆ημόσιο των ρυθμίσεων που έγιναν στις ∆ΕΚΟ με την προώθηση
νέου μισθολογίου μόνο για τους νεοπροσλαμβανόμενους με βασικό στόχο το διαχωρισμό
νέων και παλαιών εργαζομένων.
3.- Η μείωση των μονίμων υπαλλήλων και η ενίσχυση του προσωπικού που εργάζεται με
ελαστική μορφή εργασίας και έχει προσληφθεί με πελατειακά κριτήρια με συνέπεια την
περαιτέρω υποβάθμιση της δημόσιας διοίκησης, την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέ-
σεων και με μεγαλύτερα προβλήματα στα ασφαλιστικά ταμεία.
Αυτή η νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική που μειώνει την αγοραστική δύναμη, θα έχει σε μία περίοδο ύφεσης σοβαρή επίπτωση στη συνολική ζήτηση, στην κατανάλωση, στη συνολική παραγωγή άρα και στο σύνολο της πραγματικής οικονομίας.
Όταν σε όλο τον κόσμο αναζητούνται πολιτικές ενίσχυσης της αγοραστικής δύναμης, ενίσχυσης του ∆ημόσιου Τομέα, άρα και της ζήτησης, στην Ελλάδα δρομολογούνται πολιτικές συνολικής κατάρρευσης της οικονομίας.
Η πολιτική αυτή είναι ομολογία χρεοκοπίας και αδυναμίας άσκησης σοβαρού και υπεύθυνου κυβερνητικού έργου, είναι ισοπέδωση του συστήματος του μισθολογίου των ∆.Υ., είναι η ταφόπλακα στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και σε ό,τι έχει απομείνει ακόμη όρθιο.
Από τα παραπάνω εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι, ουδείς πλούσιος έχασε «ποντάροντας» στη Νέα ∆ημοκρατία. Όπως επίσης αντιστρόφως, ουδείς μικρομεσαίος, χαμηλόμισθος ή χαμηλοσυνταξιούχος ευνοήθηκε. Η αναλγησία, η κοροϊδία και ο εμπαιγμός σε βάρος των αδυνάτων από την πλευρά της κυβέρνησης, συνεχίζεται για πέμπτο συνεχόμενο χρόνο. Η κυβέρνηση αυτή, με την βίαιη αναδιανομή του πλούτου υπέρ των ισχυρών που κάνει, ακολουθεί την πιο ταξική πολιτική κυβέρνησης από τη μεταπολίτευση και μετά.
Ο μόνος δρόμος για την ανατροπή της είναι ο δρόμος του αγώνα. Τους προειδοποιούμε λοιπόν, ότι θα μας βρουν απέναντι σε κάθε προσπάθεια οπισθοδρόμησης ή ακύρωσης των κατακτήσεών μας.
Εμπρός για νέους μαζικούς ταξικούς και αποτελεσματικούς αγώνες!!!
Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο δεν θα πληρώσουν την κρίση για την οποία ευθύνονται οι πραγματικοί έχοντες και κατέχοντες τον πλούτο και το Τραπεζικό σύστημα.
Η απεργία στις 2 του Απρίλη θα είναι η αφετηρία νέων δυναμικών, αποφασιστικών, αγωνιστικών κινητοποιήσεων για να ανατραπεί αυτή η πολιτική.
Πριν από λίγες μέρες ανακοινώθηκε από την πλευρά της κυβέρνησης η νέα εισοδηματική πολιτική, που προβλέπει μηδενικές αυξήσεις για το σύνολο των εργαζομένων στο δημόσιο και τους συνταξιούχους. Πρόκειται για μια πρωτοφανή …ληστεία του εισοδήματος σε 2,5 εκατομμύρια μισθωτούς και συνταξιούχους που θα επιδεινώσει ακόμη περισσότερο, την ήδη δεινή οικονομική τους κατάσταση.
Για μια ακόμη χρονιά συνεχίζεται η πολιτική της σκληρής και μονόπλευρης λιτότητας για τους πολλούς, που έχει σαν συνέπεια την περαιτέρω μείωση του πενιχρού τους εισοδήματος, ενώ από την άλλη, οι έχοντες και κατέχοντες βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές…, συνεχίζουν απτόητοι τη συσσώρευση πλούτου – μόνο τα πέντε τελευταία χρόνια έγιναν πλουσιότεροι κατά 10 δις ευρώ από τη μείωση του ανώτατου φορολογικού συντελεστή των διανεμόμενων κερδών τους από το 35% στο 25% - σε βάρος των πολλών και αδυνάτων.
Για πρώτη φορά μετά από 17 χρόνια και το περίφημο 0+0 = 14% της κυβέρνησης Μητσοτάκη του 1992 οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και οι συνταξιούχοι όλων των ταμείων πλην ΟΓΑ, όχι μόνο δεν θα πάρουν καμία αύξηση, αλλά αντίθετα θα δουν τα πραγματικά τους εισοδήματα να μειώνονται, ελέω πληθωρισμού.
Για μια ακόμη φορά οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και οι συνταξιούχοι, δέχονται την επίθεση της Κυβέρνησης και καλούνται να πληρώσουν την κρίση, όταν οι «έξυπνοι» φοροδιαφεύγουν και εισφοροδιαφεύγουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημόσιο έχουν φθάσει τα 20 δις ευρώ και κανείς δεν ενδιαφέρεται να τα εισπράξει, όταν η Κυβέρνηση χαρίζει ουσιαστικά 28 δις στις Τράπεζες.
Είναι επίσης υπολογισμένο ότι και αυτό το «εφάπαξ έκτακτο επίδομα» που δίνεται σαν μια μορφή ελεημοσύνης έχει κόστος περί τα 90 εκ. ευρώ, όταν από τα μεσαία εισοδηματικά κλιμάκια των ∆ημοσίων Υπαλλήλων αφαιρούνται 100 εκ. ευρώ, επειδή παγώνουν οι μισθοί. ∆ηλαδή γίνεται ανακατανομή της φτώχειας και επιχειρείται μέσα από διαδικασίες κοινωνικού αυτοματισμού και εικονικής πραγματικότητας να στραφεί η μία εισοδηματική τάξη
απέναντι στην άλλη.
Τρία είναι τα χαρακτηριστικά των μέτρων της Κυβέρνησης:
1.- Το πάγωμα των μισθών και των συντάξεων και η καθήλωσή τους στο μέλλον.
2.- Η επανάληψη και στο ∆ημόσιο των ρυθμίσεων που έγιναν στις ∆ΕΚΟ με την προώθηση
νέου μισθολογίου μόνο για τους νεοπροσλαμβανόμενους με βασικό στόχο το διαχωρισμό
νέων και παλαιών εργαζομένων.
3.- Η μείωση των μονίμων υπαλλήλων και η ενίσχυση του προσωπικού που εργάζεται με
ελαστική μορφή εργασίας και έχει προσληφθεί με πελατειακά κριτήρια με συνέπεια την
περαιτέρω υποβάθμιση της δημόσιας διοίκησης, την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέ-
σεων και με μεγαλύτερα προβλήματα στα ασφαλιστικά ταμεία.
Αυτή η νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική που μειώνει την αγοραστική δύναμη, θα έχει σε μία περίοδο ύφεσης σοβαρή επίπτωση στη συνολική ζήτηση, στην κατανάλωση, στη συνολική παραγωγή άρα και στο σύνολο της πραγματικής οικονομίας.
Όταν σε όλο τον κόσμο αναζητούνται πολιτικές ενίσχυσης της αγοραστικής δύναμης, ενίσχυσης του ∆ημόσιου Τομέα, άρα και της ζήτησης, στην Ελλάδα δρομολογούνται πολιτικές συνολικής κατάρρευσης της οικονομίας.
Η πολιτική αυτή είναι ομολογία χρεοκοπίας και αδυναμίας άσκησης σοβαρού και υπεύθυνου κυβερνητικού έργου, είναι ισοπέδωση του συστήματος του μισθολογίου των ∆.Υ., είναι η ταφόπλακα στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και σε ό,τι έχει απομείνει ακόμη όρθιο.
Από τα παραπάνω εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι, ουδείς πλούσιος έχασε «ποντάροντας» στη Νέα ∆ημοκρατία. Όπως επίσης αντιστρόφως, ουδείς μικρομεσαίος, χαμηλόμισθος ή χαμηλοσυνταξιούχος ευνοήθηκε. Η αναλγησία, η κοροϊδία και ο εμπαιγμός σε βάρος των αδυνάτων από την πλευρά της κυβέρνησης, συνεχίζεται για πέμπτο συνεχόμενο χρόνο. Η κυβέρνηση αυτή, με την βίαιη αναδιανομή του πλούτου υπέρ των ισχυρών που κάνει, ακολουθεί την πιο ταξική πολιτική κυβέρνησης από τη μεταπολίτευση και μετά.
Ο μόνος δρόμος για την ανατροπή της είναι ο δρόμος του αγώνα. Τους προειδοποιούμε λοιπόν, ότι θα μας βρουν απέναντι σε κάθε προσπάθεια οπισθοδρόμησης ή ακύρωσης των κατακτήσεών μας.
Εμπρός για νέους μαζικούς ταξικούς και αποτελεσματικούς αγώνες!!!
Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο δεν θα πληρώσουν την κρίση για την οποία ευθύνονται οι πραγματικοί έχοντες και κατέχοντες τον πλούτο και το Τραπεζικό σύστημα.
Η απεργία στις 2 του Απρίλη θα είναι η αφετηρία νέων δυναμικών, αποφασιστικών, αγωνιστικών κινητοποιήσεων για να ανατραπεί αυτή η πολιτική.
Όλοι στις κοινές απεργιακές συγκεντρώσεις.
Στην Αθήνα 11 το πρωί στο Πεδίο του Άρεως.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΗΣ & ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ
ΑΓΩΝΑΣ ∆ΙΑΡΚΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ.
Π.Α.Σ.Κ.
εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης
Στην Αθήνα 11 το πρωί στο Πεδίο του Άρεως.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΗΣ & ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ
ΑΓΩΝΑΣ ∆ΙΑΡΚΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ.
Π.Α.Σ.Κ.
εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης
