Οι «άνεμοι του πολέμου» μεταξύ UEFA και FIFA γίνονται όλο και πιο δυνατοί, τόσο ώστε χθες (16/9) η γερμανική εφημερίδα Sueddeutsche Zeitung αποκάλυψε πως την Τρίτη πραγματοποιήθηκε συνάντηση μεταξύ των 55 Ομοσπονδιών που αποτελούν μέλη της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας, με θέμα συζήτησης τη σχέδιο διοργάνωσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου κάθε δύο χρόνια.
Μια υπόθεση που οι ηγέτες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου δεν χαιρέτισαν με ικανοποίηση, επειδή θα «φράξει» ένα ήδη κορεσμένο καλαντάρι. Η συνάντηση ολοκληρώθηκε με την απόφαση της UEFA να γράψει επιστολή στη FIFA για επείγουσα σύνοδο κορυφής μεταξύ της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας συνομοσπονδίας, για την ad hock έναρξη συνομιλιών.
Η CONMEBOL, η UEFA και οι πλουσιότεροι σύλλογοι στον πλανήτη έχουν αρχίσει να φαίνονται πολύ απομονωμένοι στο θέμα. Το σχέδιο υποστηρίχθηκε από την....
Αφρικανική Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου (CAF) και πολλές ασιατικές χώρες, μαζί με την ποδοσφαιρική ένωση της Καραϊβικής.Οι προθέσεις των δύο (αντιτιθέμενων) πλευρών, εξάλλου, είναι γνωστές. Η FIFA διοργανώνει το Παγκόσμιο Κύπελλο κάθε τέσσερα χρόνια και από αυτό το γεγονός έλκει τα έσοδα για να στηρίξει τους προϋπολογισμούς της κατά την τετραετή περίοδο που χωρίζει το ένα Μουντιάλ από το άλλο. Το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, όσο διάσημο και αν είναι, δεν φέρνει πολλά στα ταμεία, ενώ το Κύπελλο Συνομοσπονδιών αποδείχθηκε ένα αποτυχημένο πείραμα.
Η UEFA, από την άλλη πλευρά, έχει δύο μεγάλες πηγές εσόδων και κυρίως το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, που αναζωογονεί τους προϋπολογισμούς της για μια τετραετία. Αλλά η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία έχει ένα ακόμη όπλο: το Champions League, το πιο κερδοφόρο διεθνές γεγονός στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο συλλόγων, το οποίο, πάνω απ΄ όλα, έχει το μεγάλο πλεονέκτημα της ετήσιας διοργάνωσης. Αυτό - μαζί με τις άλλες ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσει, εγγυάται στο ταμείο της UEFA πάνω από 500 εκατομμύρια ευρώ κάθε σεζόν.
Σε αυτό το πλαίσιο, δεν προκαλεί έκπληξη η προσπάθεια του Ινφαντίνο τους τελευταίους μήνες να μελετήσει ένα είδος Champions League σε παγκόσμιο επίπεδο, κάνοντας άνοιγμα και στις ομάδες της Νότιας Αμερικής. Μια προσπάθεια που προς το παρόν παραμένει ανενεργή, τόσο για τις δυσκολίες που σχετίζονται με την Covid-19 όσο και για την αντικειμενική παρατήρηση ότι δεδομένης της τρέχουσας τεχνολογίας όσον αφορά τις αεροπορικές μεταφορές, κάτι τέτοιο δεν είναι τόσο απλό.
Λαμβάνοντας υπόψη τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Λατινοαμερικανοί παίκτες όταν επιστρέφουν από τις διοργανώσεις με τις Εθνικές τους ομάδες, πώς μπορεί κανείς να σκεφτεί να κάνει διηπειρωτικά ταξίδια για να παίξει στο Ρίο ντε Τζανέιρο ή στο Μπουένος Άιρες και στη συνέχεια να επιστρέψει εγκαίρως για να μπορέσει να συμμετάσχει στο εθνικό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που αγωνίζεται;
Εξ ου και η ιδέα του Ινφαντίνο να διπλασιάσει τον ρυθμό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Μια επιλογή, ωστόσο, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις ανάγκες της UEFA (αλλά και των άλλων συνομοσπονδιών), που θα έβλεπαν να μπαίνουν σε σε κίνδυνο τα διάφορα ηπειρωτικά τουρνουά για τα έθνη, συν τη βιολογική φθορά των ποδοσφαιριστών και την περαιτέρω αύξηση του μισθολογικού κόστους, λόγω περισσότερων αγώνων.
Αλλά μια άλλη μάχη εμπλέκεται σε αυτή τη σύγκρουση: αυτή μεταξύ του ίδιου του Τσέφεριν και της European Super League (ESL). Και δεδομένου ότι σε όλους τους πολέμους ο εχθρός του εχθρού είναι φίλος μου, ποτέ μέχρι τώρα ο Φλορεντίνο Πέρεθ, ο Αντρέα Ανιέλι και ο Ζοάν Λαπόρτα δεν ήταν πιο κοντά στον Ινφαντίνο.
Εν ολίγοις, ο Τσέφεριν φαίνεται να είναι ο μεγάλος νικητής ως τώρα και μπορεί να υπερηφανεύεται για δύο μεγάλες πηγές εσόδων: το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και το Champions League, αλλά δέχεται επίθεση και στα δύο μέτωπα. Αυτή τη στιγμή έχει υπερασπιστεί πολύ καλά τα περιουσιακά στοιχεία της UEFA, αλλά αναμένεται η συνέχεια...
