Ισως να βοηθήσω κάποιο νέο παιδί που.... ασχολείται με το αγαπημένο μας άθλημα που κάνει όνειρα έχει φιλοδοξίες αλλά δεν γνωρίζει το μαγικό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου ή δεν πατά στη γη...
Ισως κάποιος γονέας που θέλει να δει το παιδί του επαγγελματία ποδοσφαιριστή να αναθεωρήσει πολλά που είχε στο μυαλό του και να σκεφτεί απο αύριο περισσότερο ταπεινά κ λογικά γιατί καποιοι του φούσκωσαν τα μυαλά για την ταλεντάρα του...
Αν δεν γράψεις εσύ που άφησες την οικογένεια σου στο χωριό για να πας στην Αθήνα απο τα 14 σου για να γίνεις ποδοσφαιριστής κ είδες κ έζησες τα πάντα... ετσι σκέφτηκα ...ποιος θα γράψει αλήθειες...
Ο ψευτοπαράγοντας που πουλάει φούμαρα κ μεταξωτές κορδέλες στο νέο παιδί για να υπογράψει στο τζάμπα και οτι έχει άκρη με μεγαλοπροέδρους και θα τον κάνει μεταγραφή και θα οικονομήσει σε δυό χρόνια σε μεγάλη ομάδα...
Ο μανατζαράκος που έχει τις γνωριμίες με ομαδάρες αλλα το μόνο που τον ενδιαφέρει ειναι να πάρει απο το παιδί το χιλιάρικο να τον πάει στην ομάδα κ μετά να μην τον ενδιαφέρει αν το παιδί έχει να φάει ή να κοιμηθεί...
Ο δημοσιογραφίσκος που καλεί τον ποδοσφαιριστή στην καφετέρια και καλά για να τον προβάλει να του πάρει δηλώσεις για το σαιτ ή το τοπικό ραδιόφωνο και ο σκόπος του είναι να του κεράσει τον καφέ και να του πάρει και κάνα πενηντάρικο...
Ο "βαπτισμένος"ως προπονητής ποδοσφαίρου που τις επιλογές στην ενδεκάδα τις κάνει με βάση απο ποιον πήρε μίζα στη μεταγραφή ή απο τι πορτοφόλι έχει ο γονέας του παιδιού...
Η προεδράρα μετά κουστούμια και τις γραβάτες που αν τον γυρίσεις ανάποδα δεν πέφτει πεντάευρο... που αν δεν δώσει χορηγία ο γονιός δεν τον παίρνει στην ομάδα γιατί εχει κλείσει τό ρόστερ της ομαδάρα του...Αν θες να μην υποφέρεις να μην καταστραφείς μετα τα τριάντα σου κοίταξε την μόρφωση σου πλήρωσε σε γνώση κλείσε τα αυτιά του κ απέφυγε όλους αυτούς που θέλουν το "καλό σου" πήγαινε το πρωί στη δουλειά σου κ απόλαυσε το απόγευμα την στρογγυλή θέα στην ομάδα της γειτονιά σου πήγαινε στο σχολείο σου και στο φροντιστήριο σου κ μετα παίξε με τους φίλους για την χαρά του παιχνιδιού...Το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν ειναι αγγελικά πλασμένο, θέλει μεγάλες θυσίες,αντοχές, υπομονή κ επιμμονή να είσαι σκληρός σαν άνθρωπος, γιατι θα λυγίσεις κ στο τέλος θα είσαι μόνος χωρίς δουλειά χωρίς χρήματα με ψυχολογικά προβλήματα και χωρίς γνώσεις να κάνεις κάποια άλλη δουλειά, χωρίς οικογένεια...αλλά πάνω απο όλα θα εχεις χάσεις την αξιοπρέπεια σου σαν άνθρωπος στην κοινωνία.
Ημουν τυχερός, το κατάλαβα νωρίς και ας επαιζα στην κορυφαία κατηγορία του ποδοσφαίρου μας το πρωί στην υπηρεσία μου κ το απόγευμα στην προπόνηση...Να μπαίνεις κ να βγαίνεις απο τα αποδυτήρια με το κεφάλι ψηλά και να μην χάνεις την αξιοπρέπεια σου γιατί στη ζωή υπάρχουν σπουδαιότερα πράγματα απο το ελληνικό ποδόσφαιρο...
