από φίλη συνάδελφο...
Για να μην παρασύρεστε πολύ.
Αρρωσταινουν πολλοί 40αρηδες σοβαρά
και εδώ Χαλκιδα
Ονομάζομαι Παναγιώτου Άννα και είμαι αναισθησιολόγος. Τον τελευταίο καιρό έχω αποσπαστεί στη μια απο τις δυο Covid 19 κλινικές του Ευαγγελισμού. Ο ρόλος μου είναι να συνεργάζομαι με τους θεράποντες παθολόγους και πνευμονολόγους με σκοπό τη βελτιστοποίηση της αναπνευστικής κατάστασης των ασθενών που νοσούν με Covid- 19.
Οι αναισθησιολόγοι, λόγω της χρήσης των αναπνευστήρων στο χειρουργείο και διάφορων αναπνευστικών συσκευών περιεγχειρητικά, είμαστε εν τω βάθει γνώστες της μηχανικής του αερισμού, γεγονός που μας κάνει χρήσιμους και απαραίτητους ειδικά στη διαχείριση των δύσκολων περιστατικών.
Επίσης, είμαστε η ειδικότητα που διαχειρίζεται τον αεραγωγό, δηλαδή αυτοί που διασωληνώνουμε.
Εργάζομαι ως γιατρός των Ευαγγελισμό 7.5 χρόνια. Είμαι ένας γιατρός ‘πρώτης γραμμής’.
Ο αναισθησιολόγος είναι η αναπνοή και ο παλμός του κάθε χειρουργείου, το μυαλό και η ψυχή κάθε ασθενούς που χειρουργείται.
Είμαστε το τελευταίο ανάχωμα μεταξύ ζωής και θανάτου.
Έχω αντιμετωπίσει πολύ βαρειά περιστατικά..
Όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει πολυτραυματίας, ρήξη ανευρύσματος, μεταμόσχευση νεφρού και και και.. ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Η ευθύνη είναι τέτοια που μπορεί να είσαι 24 ώρες άυπνος και το μυαλό σου να δουλεύει το ίδιο αιχμηρά και εύστοχα όπως το πρώτο λεπτό που μπήκες στη χειρουργική.... αίθουσα.
Αυτό που ζω και βιώνω ως γιατρός Covid 19 όμως είναι κάτι πρωτόγνωρο.
Είναι πραγματικά ένας πόλεμος, ένας άνισος πόλεμος.
Η προσπάθεια μας είναι υπεράνθρωπη.
Οι ασθενείς είναι υποχρεωτικά κλεισμένοι στα δωμάτια τους για να μην υπάρχει διασπορά, πολλοί είναι σε ειδικές συσκευές υποστήριξης της αναπνοής τους και δεν επιτρέπεται καν να σηκωθούν απο το κρεβάτι ίσως και για ολόκληρες μέρες.
Ό, τι και αν έχω ζήσει ως τώρα, δεν έχω συναντήσει τόση θλίψη και οδύνη.
Όμως δε θα μιλήσω για εμάς, δε θα μιλήσω ιατρικά.
Θέλω απλά να ευχηθώ, επειδή είναι Πάσχα.
Να ευχηθώ να μη δω άλλους ανθρώπους να κλαίνε διότι φοβούνται πως δε θα ξαναδούν τους δικούς τους όταν τους εξηγούμε πως επιδεινώνονται.
Να ευχηθώ να μη νιώσει κανένας την απομόνωση και την απόγνωση ξανά.
Ο ύπνος μου δεν είναι ο ίδιος. Για να είμαι ειλικρινής, είναι πολύ δύσκολο να κοιμηθώ τα βράδια μετά από όλα αυτά τα βιώματα, και όποτε κλείνω τα μάτια μου βλέπω εφιάλτες.
Όλα αυτά είναι πρωτόγνωρα.
Δε ξέρω αν θα είμαστε καλύτεροι ή χειρότεροι άνθρωποι μετά απο αυτό, σίγουρα όμως θα είμαστε διαφορετικοί.
Είμαι αναισθησιολόγος στην Covid 19 κλινική του Ευαγγελισμού, είναι Πάσχα, και νιώθω να φέρω τον πόνο όλου του κόσμου στην πλάτη μου.
Καλό Πάσχα.
