Ο κ. Τσίπρας επισκέφθηκε το εργοτάξιο της ΛΑΡΚΟ στα Πολιτικά δηλώνοντας ότι «Συμμεριζόμαστε την αγωνία και συμβάλουμε στον αγώνα και τη διεκδίκηση για να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας».
Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε για τεσσεράμισι χρόνια, και συμμετείχε σε όλες τις διαδικασίες στην ΕΕ και στην Ελλάδα για την ιδιωτικοποίηση, για το ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ, έχει μεγάλες ευθύνες για την απαξίωση της επιχείρησης και την επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους. Μήπως ξέχασε ότι:
§ Ο υπουργός Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, Ευ. Τσακαλώτος, δεσμευόταν εγγράφως προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (28/3/19) για την ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ, δίνοντας πάσα στον Σταϊκούρα που τον διαδέχτηκε να λέει ότι «τρία μεγάλα πολιτικά κόμματα τουλάχιστον συμφωνούν με το ποια πρέπει να είναι η λύση»...
§ Ο αρμόδιος υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Σταθάκης, δήλωνε πως «όλα τα σενάρια για τη....ΛΑΡΚΟ είναι ανοιχτά».
§ Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μπλόκαρε την υπογραφή νέας ΣΣΕ, που είχε συμφωνηθεί από τα Σωματεία της ΛΑΡΚΟ και τη Διοίκηση της εταιρείας.
§ Όταν ψηφιζόταν η τροπολογία για εκποίηση, ο Τσίπρας χτυπούσε στην πλάτη τους εκπροσώπους των εργαζομένων, μιλώντας για «βιώσιμη λύση», απορρίπτοντας στην ουσία το αίτημά τους ενάντια στην ιδιωτικοποίηση.
Το ίδιο προκλητικά συνέχισε και στις δηλώσεις που έκανε στο Εργατικό Κέντρο, εμφανιζόμενος σαν υπερασπιστής των ανθρώπων «του μόχθου και της εργασίας». Δεν μας απάντησε:
§ Αφού διαφωνεί με τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας», γιατί δεν κατάργησε τον νόμο του ΠΑΣΟΚ του 2011, που επέτρεπε και τα 10ωρα και τις απλήρωτες υπερωρίες, με μόνο αστερίσκο την ύπαρξη Συλλογικής Σύμβασης και τη συμφωνία εργοδοσίας - σωματείων;
§ Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε ως κυβέρνηση να εμπλουτίσει τον παραπάνω νόμο με το νόμο 4498/2017, που αφορά τους νοσοκομειακούς γιατρούς και καθιέρωσε «ως βάση για την οργάνωση του χρόνου εργασίας μέχρι δώδεκα (12) ώρες συνεχής εργασία με παρουσία στον χώρο εργασίας»;
§ Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση επέβαλε δουλειά για 32 Κυριακές τον χρόνο, κάνοντας ένα σοβαρό βήμα υπέρ των συμφερόντων των μεγαλεμπόρων;
§ Γιατί νομοθέτησε περισσότερα εμπόδια για την προκήρυξη απεργίας, επιχειρηματολογώντας τότε, ως κυβέρνηση, ότι είναι «για το καλό του συνδικαλιστικού κινήματος»; Μάλιστα ο Αδωνις Γεωργιάδης δήλωνε στη βουλή «ερχόμουν και δεν κρατιόμουν για να ψηφίσω τη διάταξη για τις απεργίες»...
§ Γιατί δεν έκανε πράξη την πρόταση νόμου που διαμόρφωσαν πάνω από 500 συνδικαλιστικές οργανώσεις, για την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ; Γιατί επέλεξε να «υιοθετήσει» τον νόμο Βρούτση (ΝΔ, 2012) που καταργεί τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και ορίζει ως «ρυθμιστές» του κατώτατου μισθού αποκλειστικά τις εργοδοτικές οργανώσεις και τις κυβερνήσεις με κριτήριο τις ανάγκες τη οικονομίας;
Ο λαός έχει και μνήμη και πείρα. Θυμάται καλά πως μετατράπηκε η ελπίδα που του πούλαγε ο ΣΥΡΙΖΑ σε λεπίδα. Θυμάται καλά τις υποσχέσεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έσκιζε τα μνημόνια και μπορεί να κρίνει πόσο κάλπικες είναι οι σημερινές του υποσχέσεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ακυρώσει το νόμο έκτρωμα αν αυτός ψηφιστεί «μέσα από μια άλλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία». Γνωρίζει καλά ότι η βιώσιμη ανάπτυξη, η ανταγωνιστικότητα δηλαδή τα κέρδη του κεφαλαίου που ευαγγελίζονται ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ εξασφαλίζονται σε βάρος των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δουλεύει «υπερωρίες» στην εξαπάτηση για να βγει ξανά κυβέρνηση και να πιάσει ξανά δουλειά για το κεφάλαιο και όχι για το λαό. Ο λαός μπορεί να βγάλει συμπεράσματα, να δυναμώσει τον αγώνα και την οργάνωση του για να διεκδικήσει ζωή και δουλειά με δικαιώματα.
