Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ

ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ
ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η χώρα έχει Κυβέρνηση, εκλεγμένη Κυβέρνηση, υπεύθυνη, πολιτική Κυβέρνηση. Διάφορες προτάσεις που διατυπώνονται τελευταία δεν συνιστούν υπεύθυνες προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς κρίσης. Εκτοξεύονται για τη δημιουργία εντυπώσεων. Αυτή είναι η αλήθεια. Και αποδεικνύουν πολιτικό καιροσκοπισμό. Χώρες που αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρότερες επιπτώσεις δεν αναζήτησαν παρόμοιες μεθοδεύσεις. Και δεν τις αναζήτησαν διότι έχουν υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις. Δυνάμεις που νοιάζονται πραγματικά για την αντιμετώπιση της κρίσης, και όχι δυνάμεις που νομίζουν ότι βρήκαν ευκαιρία να πάρουν ή να μοιραστούν εξουσία.
Η Κυβέρνηση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ακούει κάθε σοβαρή πρόταση που στόχο έχει την επίλυση πραγματικών προβλημάτων. Το έχουμε αποδείξει πολλές φορές έως τώρα. Δεν διεκδικούμε μονοπώλιο ιδεών. Δεν είναι αυτή η επιδίωξή μας. Δεν είναι, όμως, πρόταση για την Οικονομία τα επικοινωνιακά τεχνάσματα. Δεν είναι πρόταση τα ευχολόγια, που μοιράζονται απλόχερα από ορισμένα κόμματα. Δεν είναι πρόταση η παράθεση στόχων, χωρίς καμιά εξειδίκευση. Δεν είναι πρόταση οι ετικέτες και τα συνθήματα.
Και κάτι ακόμη: Δεν είναι πρόβλημα -το είπα και πριν - η διαφορετική άποψη. Πρόβλημα είναι η προσχηματική πολιτική. Πρόβλημα είναι το γεγονός ότι μόνιμα, σε κάθε πρόταση της Κυβέρνησης, αναζητούνται και επιστρατεύονται προσχήματα άρνησης, προσχήματα αντίδρασης. Πρόβλημα είναι η ανευθυνότητα, η επιπολαιότητα, ο λαϊκισμός. Είναι η άρνηση, η αντίδραση σε όλα.
- Όταν καταθέταμε συγκεκριμένες προτάσεις ζητούσαν την απόσυρσή τους για να ξεκινήσει τάχα ο διάλογος από την αρχή.
- Όταν προτείναμε διάλογο από την αρχή, απαιτούσαν να κατατεθούν πρώτα προτάσεις από την Κυβέρνηση.
- Όταν ψηφίζαμε το πλαίσιο για τη ρευστότητα της Οικονομίας, απλώς δημοκοπούσαν. Τη μια υποστήριζαν ότι χαρίζονται δισεκατομμύρια, και την άλλη ότι το πλαίσιο έπρεπε να είναι υποχρεωτικό.
Από τη μια μιλούν για ανεργία, και από την άλλη αρνούνται τις ρυθμίσεις για ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης. Από τη μια εναντιώνονται στις πολιτικές για τη δημοσιονομική σταθερότητα, και από την άλλη κάνουν σημαία τους τις εκθέσεις που υποδεικνύουν σκληρή λιτότητα. Από τη μια δηλώνουν ότι σκοπός τους δεν είναι η εξουσία, και από την άλλη ότι δεν θα συμβάλουν σε τίποτε παρά μόνο αν πάρουν την εξουσία. Αντιδρούν δηλαδή σε κάθε διαρθρωτική αλλαγή.
Και ρωτώ:
- Αντιμετωπίζονται, έτσι, οι συνέπειες της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης στο σύγχρονο κόσμο; - Δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν έμαθαν τι γίνεται σε άλλες χώρες;
- Δεν αισθάνονται καμιά υποχρέωση απέναντι στους πολίτες;
Χρειάζεται, επιτέλους, ένας διαφορετικός κώδικας συμπεριφοράς. Ουσιαστικό περιεχόμενο στον πολιτικό διάλογο. Ειλικρίνεια, σοβαρότητα, υπευθυνότητα. Κανένας δεν δικαιούται να πυροδοτεί καταστάσεις που ζημιώνουν όλους τους πολίτες.
Επικαλέστηκα και επικαλούμαι την ιστορική εμπειρία για ένα πολύ καθαρό μήνυμα: Στις εθνικές υποθέσεις δεν χωρούν διχαστικές πολιτικές. Δεν χωρούν πολωτικές πρακτικές. Δεν χωρούν ανευθυνότητες.
Θέλω να είμαι απόλυτα σαφής:
Δεν αρνούμαστε την κριτική. Είναι θεμελιώδης κανόνας της Δημοκρατίας. Δεν αρνούμαστε τη διαλεκτική αντιπαράθεση ιδεών. Είναι προϋπόθεση για το καλύτερο που θέλουμε. Δεν ζητώ, δεν περιμένω να συμφωνούμε σε κάθε περίπτωση, για όλα τα ζητήματα, για κάθε πτυχή τους. Δεν μπορεί, όμως -το τονίζω και πάλι- να υπάρχει άρνηση σε όλα. Δεν μπορεί ο δημόσιος διάλογος την ώρα της κρίσης να ακουμπά τα πάντα εκτός από την κρίση. Αυτό δεν γίνεται πουθενά στον κόσμο. Δεν έχουμε το δικαίωμα να προκαλούμε τους πολίτες με ανούσιες αντιπαραθέσεις, εκτός τόπου, εκτός χρόνου. Οφείλουμε να συζητούμε σοβαρά, υπεύθυνα, εποικοδομητικά. Και αυτό κυρίες και κύριοι συνάδελφοι δεν θα σταματήσω να το επιδιώκω.