Άλλη μια παγκόσμια ημέρα ανάμεσα στις τόσες που έχουν δημιουργηθεί, για να μας θυμίζουν ότι , «υπάρχουν και αυτές οι κατηγορίες Ανθρώπων».
Ποτέ μου δεν είδα με «καλό μάτι» αυτές τις ημέρες γιατί έχω καταλάβει ότι υπάρχουν για να υπενθυμίζουν απλά την ανικανότητα , των «άλλων» των «μη εορταζόντων».
Δεν θα πλατειάσω, ούτε θα προβώ σε βαρύγδουπες ανακοινώσεις αλλά, θα «σκύψω» ευλαβικά στο αυτί του κάθε γονέα, παιδιού ή ενήλικα και θα του ψιθυρίσω ένα απλό, «Είμαι Εδώ». Ένα «Είμαι Εδώ», στολισμένο με όλες τις παρεμβάσεις μου , είτε με λόγια, είτε.... με πράξεις, για την ελάφρυνση έστω και στο ελάχιστο του φορτίου που «σηκώνει» η ψυχή τους. Μια Ψυχή που δεν πρόκειται να βρει ηρεμία, μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο, που το ωραίο εξωτερικό του περιτύλιγμα, δεν είναι πλέον αρκετό για να «κρύψει» την ασχήμια του. Σ’ έναν κόσμο ανέτοιμο, όσο και ανέντιμο, να δεχθεί αυτό το : «’Όλοι Διαφορετικοί- Όλοι Ίσοι» και δεν γνωρίζω εάν και πότε ή ίσως και ποτέ, να μπορέσει να κάνει πράξη, αυτά τα λόγια.
