Πραγματοποιήθηκε
η εκδήλωση του ΚΚΕ στα Ψαχνά με θέμα τις εξελίξεις στη ΛΑΡΚΟ και την αξιοποίηση
του μεταλλευτικού πλούτου της χώρας. Η κεντρική ομιλία έγινε από τον Γιώργο Μαρίνο, μέλος του Πολιτικού
Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ ακολούθησαν παρεμβάσεις από τον Παναγιώτη Πολίτη, στέλεχος του ΚΚΕ και
γραμματέα του σωματείου εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα, και τη Γεωργία Πύθουλα, υποψήφια δήμαρχο με τη
Λαϊκή Συσπείρωση στο δήμο Διρφύων – Μεσσαπίων.
Η εκδήλωση έγινε στο φόντο των εξελίξεων,
ιδιαίτερα του τελευταίου διαστήματος όπου συζητιούνται τα διάφορα σχέδια
Κυβερνήσεων και ΕΕ για ....
εκποίηση ή σταμάτημα της λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ.
Στην
εκδήλωση παρουσιάστηκε συνολικά η πρόταση του ΚΚΕ για την αξιοποίηση του
μεταλλευτικού πλούτου της χώρας και πιο
ειδικά της ΛΑΡΚΟ.
Συγκεκριμένα
στην ομιλία του ο Γιώργος Μαρίνος ανέφερε:
«…Θα μιλήσουμε για τις εξελίξεις στη
ΛΑΡΚΟ και θέλουμε να τονίσουμε οτι η σημερινή εκδήλωση θέτει μαχητικά ότι
βρισκόμαστε δίπλα στους εργαζόμενους υπερασπίζοντας το δικαίωμα στη δουλειά και
τα άλλα δικαιώματα, ενάντια στα σχέδια που επιδιώκουν την εκκαθάριση και την
εκποίηση της επιχείρησης, του εργοστασίου και των μεταλλείων.
Το ΚΚΕ τιμάει στην πράξη τις σχέσεις του
με τους εργάτες και τις εργάτριες, με τους εργαζόμενους της Λάρκο που
δοκιμάστηκαν στον μεγάλο και διαχρονικής σημασίας αγώνα των 110 ημερών το 1977
που “πάγωσε η τσιμινιέρα”, πλουτίζοντας την ιστορία του εργατικού κινήματος και
της ταξικής πάλης στη χώρα μας, με πρωταγωνιστές τους κομμουνιστές, κόντρα σε
ισχυρούς αντιπάλους.
…………………………………………………………..
Πολλές φορές ζήσαμε στο παρελθόν την
κατάσταση που ζούμε σήμερα, όταν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και η εργοδοσία, (η διοίκηση της επιχείρησης), πρόβαλλαν ότι
υπάρχει κρίση στην αγορά του Νικελίου, ότι οι τιμές πέφτουν, ότι η επιχείρηση
είναι ξεγραμμένη και πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί, ή να κλείσει.
Μιλάμε για φαύλο κύκλο δεκαετιών γιατί η
ΛΑΡΚΟ, η μεγαλύτερη επιχείρηση παραγωγής Νικελίου στην Ευρώπη και μια από τις
μεγάλες επιχειρήσεις διεθνώς εκπληρώνει ιδιαίτερο ρόλο στους σχεδιασμούς των
μεγάλων μονοπωλιακών συμφερόντων στα
πλαίσια της ανάπτυξης που έχει κριτήριο το κέρδος των μονοπωλίων, της
καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Το νήμα που συνδέει την αντιλαϊκή
πολιτική όλων των περιόδων είναι οι απειλές για το δικαίωμα στη δουλειά, το χτύπημα
των εργατικών δικαιωμάτων, η ενίσχυση
των εργολαβιών και η διατήρηση των εργολαβικών εργατών, η καθήλωση των μισθών,
η έλλειψη ουσιαστικών μέτρων για την υγεία και την ασφάλεια, η εκβιαστική πίεση
σε βάρος των εργαζομένων για να υποχωρήσουν, να υποταχθούν στους σχεδιασμούς της εξουσίας του κεφαλαίου
και της ΕΕ.
Ανάλογα με τον αντιλαϊκό σχεδιασμό, προβάλλεται η θέση για τη διαφθορά η οποία
δεν μας εκπλήσσει. Το σύστημα είναι σάπιο και τα εμπλεκόμενα συμφέροντα μεγάλα.
Αλλά σημειώνουμε, ότι, καμιά κυβέρνηση δεν πήρε μέτρα για την αντιμετώπιση ενός
τέτοιου προβλήματος, κανείς δεν κάθισε στο σκαμνί και δεν τιμωρήθηκε, αντίθετα χρησιμοποιούν τη διαφθορά για να
αποκρύψουν τις πραγματικές αιτίες της
κατάστασης στη ΛΑΡΚΟ, για να καλυφθούν οι οδυνηρές συνέπειες της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Οι βουλευτές και οι ευρωβουλευτές της
Ν.Δ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να παρουσιάσουν την απόφαση της ΕΕ περί
κρατικών ενισχύσεων στη ΛΑΡΚΟ και την καταβολή- επιστροφή 136 εκατομ. ευρώ στο
Δημόσιο ως “ένα το κρατούμενο” και περιορίζουν τη σημασία αυτής της επικίνδυνης
παρέμβασης.
Κρύβουν την αλήθεια !
Η αλήθεια είναι οτι η απόφαση της ΕΕ δείχνει πολλά, δείχνει οτι
είναι Ένωση των μονοπωλίων, σιδερένια φτέρνα του κεφαλαίου. Δίνει
δισεκατομμύρια στους μεγάλους οικονομικούς ομίλους, διαμορφώνει δεκάδες
προγράμματα για τα μονοπώλια και χαρακτηρίζει την αύξηση του μετοχικού
κεφαλαίου του δημοσίου (που είναι μέτοχος στη ΛΑΡΚΟ) και μια σειρά κρατικών
εγγυήσεων την περίοδο 2008-2010 ως κρατική ενίσχυση που είναι σε αντίθεση, όπως
λέει, με τους κανόνες της “ελεύθερης αγοράς” και του καπιταλιστικού
ανταγωνισμού.
Πόσα δις. ευρώ έχουν δοθεί στο μεγάλο
κεφάλαιο στην Ελλάδα με τους γνωστούς αναπτυξιακούς νόμους, πόσο στοιχίζουν οι
φοροαπαλλαγές, οι πάνω από 50 φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές, η
ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που πληρώνει ακριβά ο λαός ;
Τα κόμματα του κεφαλαίου και τα στελέχη
τους έχουν μεγάλες ευθύνες.
Έχει αποκαλυφθεί οτι το 2012, 2013, 2014
οι ελληνικές κυβερνήσεις κατέθεσαν στην ΕΕ προτάσεις για την ιδιωτικοποίηση ή
πώληση της Λάρκο, οτι οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στη συνέχεια
ήταν για το θεαθείναι. Η επιχείρηση παραμένει στο ΤΑΙΠΕΔ και ...για πώληση.
Η απόφαση του ευρωπαικού δικαστηρίου το
Νοέμβρη του 2017 απαίτησε την ανάκτηση των κρατικών ενισχύσεων απο την Λάρκο
και το Γενάρη του 2019 η Ευρωπαική Επιτροπή (Κομισιόν) απέστειλε
προειδοποιητική επιστολή απειλώντας οτι αν δεν έχει λυθεί το πρόβλημα τίθεται
ζήτημα παραπομπής της Ελλάδας στο Ευρωπαικό δικαστήριο για επιβολή προστίμου
κλπ.
Τι κάνει η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και οι
βουλευτές της ;
Προσπαθούν να εφησυχάσουν και να
αδρανοποιήσουν τους εργαζόμενους. Λένε ότι
“η κυβέρνησης δεν έχει ευθύνη” !
Και ταυτόχρονα πετάνε τη μάσκα. Καλούν τους εργαζόμενους να υποταχθούν
στις στρατηγικές της ΕΕ, στην ελεύθερη κίνηση του κεφαλαίου και την
απελευθέρωση του ορυκτού πλούτου. Προσπαθούν να εμφανιστούν ως “αθώες
περιστερές” και “φίλοι των εργαζομένων”.
Όμως, είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση είναι
αδίστακτη. Πουλάει σε μεγάλα συμφέροντα τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ, τα
λιμάνια και τα αεροδρόμια. Αυτός είναι κοινός παρανομαστής της πολιτικής της
ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύοντας (και σ αυτό) τη στρατηγική τους
σύμπλευση που προσπαθούν να κρύψουν με άσφαιρες αντιπαραθέσεις, όπως αυτούς που
βλέπουμε π.χ στη βουλή ανάμεσα στο κ. Τσίπρα και τον κ. Μητσοτάκη.
Συνολικά,
μελετώντας την πορεία της Λάρκο εξάγονται σημαντικά συμπεράσματα :
·
Μια στρατηγικής σημασίας επιχείρηση με κοιτάσματα νικελίου και
μεταλλεία, με υποδομή και ένα πολύ
έμπειρο εργατικό, επιστημονικό δυναμικό που μπορεί να γίνει κορμός σε ένα σωρό
παραγωγικές δραστηριότητες, βρίσκεται σε πορεία απαξίωσης και οι μνηστήρες
καιροφυλαχτούν.
·
Σε μια μια χώρα πλούσια σε μεταλλικά ορυκτά η μεταλλοβιομηχανία
δεν αναπτύσσεται για να καλύψει τις ανάγκες των εργαζομένων.
·
Στην Ελλάδα που είναι πλούσια σε νικέλιο δεν παράγεται ανοξείδωτος
χάλυβας.
Γιατί
γίνεται αυτό ; το ερώτημα είναι
κρίσιμο.
Δεν
πρόκειται για μια παράλειψη ή κάποιες λαθεμένες κινήσεις. Το πρόβλημα είναι
διαχρονικό και η απάντηση βρίσκεται στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, που
εγκλωβίζουν και αναπτύσσουν τις παραγωγικές δυνάμεις με κριτήριο το
καπιταλιστικό κέρδος. Αυτό εκφράζεται στη ΛΑΡΚΟ, στις μεγάλες ναυπηγικές
μονάδες, στη Χαλυβουργεία, και σε άλλους
κλάδους.
Ποιά είναι
η αφετηρία του ΚΚΕ ;
Η εργατική
τάξη παράγει τον πλούτο κι αυτός πρέπει να περάσει στα χέρια των παραγωγών του.
Η Ελλάδα
έχει μεγάλες και αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες, διαθέτει αξιόλογο
ορυκτό πλούτο, μεταλλικά ορυκτά (χρυσό , νικέλιο, χαλκό), σημαντικές εγχώριες
ενεργειακές πηγές, βιομηχανική και αγροτική παραγωγή, έμπειρο εργατικό,
επιστημονικό και τεχνικό δυναμικό, δηλαδή διαθέτει τις βάσεις για να ζήσει ο
λαός καλά.
Αλλά για να απελευθερωθούν
αυτές οι δυνατότητες απαιτείται η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, των
οικονομικών εργαλείων, να γίνουν περιουσία του λαού μας και να αναπτυχθούν με
κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό.
Αυτό
το κεντρικό ζήτημα έχουν θέσει οι εξελίξεις γιατί διαφορετικά θα διαιωνίζεται ο
φαύλος κύκλος που ζούμε στη ΛΑΡΚΟ, όπως έχουμε ζήσει με τη ναυπηγική
βιομηχανία, την ΕΛΒΟ και άλλες μονάδες της Αμυντικής βιομηχανίας, την ΑΓΕΤ στη
Χαλκίδα, τη Νεοσέτ, το Σέλμαν, που το κριτήριο του κέρδους, οι επιχειρηματικές
επιλογές των καπιταλιστών και ο ανταγωνισμός, έβαλλαν τη σφραγίδα τους στην
απαξίωση και το κλείσιμο.
Επιχειρήσεις
θα αλλάζουν επιχειρηματικό τομέα, θα
κλείνουν ή θα ιδιωτικοποιούνται, και οι εργαζόμενοι θα πληρώνουν ακριβά την
καπιταλιστική αναρχία τόσο στις συνθήκες της κρίσης όσο και στις συνθήκες
ανάπτυξης της οικονομίας.
Γιαυτό αποκτά ιδιαίτερη
σημασία η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ και η πάλη για την εργατική εξουσία και την
κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, η αποδέσμευση της χώρας από τις
λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που τις βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας.
Η
εργατική εξουσία μπορεί να ξεριζώσει το καπιταλιστικό κέρδος, είτε του
ιδιωτικού είτε του κρατικού μονοπωλίου, ως κίνητρο της παραγωγής. Θα
κοινωνικοποιήσει το σύνολο των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και κάτω απ' τον
επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας θα αναπτύσσει τις παραγωγικές
δυνάμεις με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία, προστατεύοντας το περιβάλλον.
Εργοστάσια,
μεταφορές, ενέργεια , τηλεπικοινωνίες, ορυκτός πλούτος, γη, όλος ο πλούτος θα βρίσκεται στα χέρια του
εργαζόμενου λαού, ο οποίος θα μπορεί να αποφασίζει και να τον διαχειρίζεται με
βάση τις ανάγκες του, με εργατικό έλεγχο.
Στον
κλάδο του Μετάλλου αυτό σημαίνει πως ορυχεία, μέσα μεταφοράς, εργοστάσια
επεξεργασίας πρώτης ύλης, εργοστάσια
μεταλλουργικής επεξεργασίας και παραγωγής προϊόντων, ολόκληρη δηλαδή η αλυσίδα
εξόρυξης, μεταφοράς, επεξεργασίας μεταλλικών προϊόντων, γίνεται κοινωνική ιδιοκτησία
και βρίσκεται στα χέρια του εργατικού κράτους.
Ταυτόχρονα,
συνδυασμένα θα αξιοποιείται ο κλάδος των Κατασκευών και τα εργοστάσια
τσιμέντου, τα αναγκαία τεχνικά έργα.
Ο
κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός μελετά και προβλέπει τις ανάγκες της παραγωγής
και τις ανάγκες του λαού σε προϊόντα. Αποφασίζει τι θα παραχθεί, πού, πόσο, με
κριτήρια τη μέγιστη κάλυψη των αναγκών των εργαζομένων και τη διεύρυνση όλων
των κλάδων της οικονομίας.
Στη
βάση αυτή η συγκέντρωση της μεταλλουργικής αλυσίδας, με καθετοποίηση της
παραγωγής, θα οδηγήσει σε άλματα στην παραγωγή του κλάδου.
Η καθετοποίηση και
ενιαιοποίηση της παραγωγής, μέσα βέβαια σε συνθήκες συνεργασίας και όχι
ανταγωνισμού μεταξύ των διαφορετικών μονάδων, επιτρέπει:
·
Εξοικονόμηση πόρων
·
Αξιοποίηση και επέκταση της τεχνογνωσίας
·
Κατανομή πόρων και εργατικού δυναμικού σχεδιασμένα και όχι άναρχα,
όπως σήμερα.
Νέες
ανάγκες σε κράματα νικελίου που προκύπτουν, λόγω επέκτασης της παραγωγής, θα
οδηγούν σε αύξηση της παραγωγής νικελίου, με τον σχεδιασμό να γίνεται εκ των
προτέρων. Θα συνδυάζεται η τεχνογνωσία της έμπειρης εργατικής τάξης με την
επιστημονική έρευνα, η επιστημονική πρόοδο θα οδηγήσει σε νέες μεθόδους
επεξεργασίας, παραγωγής και αξιοποίησης των ορυκτών πόρων.
Το
νικέλιο της ΛΑΡΚΟ δεν θα πωλείται ως σιδηρονικέλιο, ως πρώτη ύλη, όπως γίνεται
σήμερα, αλλά θα αξιοποιείται για τις ανάγκες της βιομηχανικής παραγωγής.
Η
αξιοποίησή του θα τροφοδοτήσει μια ολόκληρη σειρά από βιομηχανικές μονάδες,
αναπτύσσοντας τόσο τις ανάγκες σε νικέλιο και τη λειτουργία της ΛΑΡΚΟ όσο και
τη βιομηχανική παραγωγή στο σύνολό της.
Θα
τροφοδοτήσει την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα και γενικά κραμάτων με νικέλιο και
θα τροφοδοτήσει τη βιομηχανία παραγωγής μέσων παραγωγής:
Εργαλειομηχανές,
οικιακές συσκευές και ιατρικό υλικού, την αμυντική βιομηχανία της χώρας μας
κ.άλλα.
Ποιο
θα είναι το αποτέλεσμα;
Μια μεγάλη αύξηση εγχώριας
παραγωγής νικελίου υψηλής ποιότητας, και γενικότερα της βιομηχανίας μεταλλικών
κατασκευών, που:
·
Θα αξιοποιήσει εργατικό δυναμικό που σήμερα βρίσκεται στην ανεργία
·
Θα εκτοξεύσει τις παραγωγικές
δυνατότητες
Πρόκειται
για έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης που αντιστοιχεί στα λαϊκά
συμφέροντα και θέλουμε να πούμε σε όλους τους εργαζόμενους, να μελετήσουν
καλύτερα την πείρα του Σοσιαλισμού στη Σοβιετική ένωση και τις άλλες
σοσιαλιστικές χώρες, να μην αρκούνται στην ενημέρωση από τους αντίπαλους του
και τους συκοφάντες του.
Κοιτάζουμε
μπροστά, οργανώνουμε
και δυναμώνουμε την πάλη :
·
Ενάντια στην απαξίωση και την παραγωγική συρρίκνωση, το κλείσιμο,
τον τεμαχισμό, την πώληση της Λάρκο σε μεγάλα συμφέροντα που καιροφυλακτούν.
·
Για πλήρη σταθερή δουλειά βάζοντας τέλος στο μαρτύριο των
εργαλαβικών εργαζομένων, για ανάκτηση των απωλειών, υπογραφή ικανοποιητικής
Συλλογικής Σύμβασης και αύξηση των μισθών, μείωση του εργάσιμου χρόνου, μέτρα
για την υγεία, την ασφάλεια, την
προστασία της ζωής, κατάργηση των μνημονιακών νόμων που πέρασαν οι κυβερνήσεις
της ΝΔ , του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ και ισχύουν
μέχρι σήμερα.
·
Για να δυναμώσει το εργατικό κίνημα, με ταξικό, αγωνιστικό
προσανατολσμό, που θα διεκδικεί αποφασιστικά τα δικαιώματα, την ικανοποίηση των
αναγκών των εργαζομένων.
·
Για να συναντηθεί η εργατική τάξη της περιοχής με τους
μικρομεσαίους αγρότες και επαγγελματίες, να παλέψουν μαζί και να συμβάλλουν
στην οικοδόμηση μιας ισχυρής κοινωνικής συμμαχίας με αντιμονοπωλιακό,
αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό, για την ανατροπή αυτής της βαρβαρότητας.
…………………………………………………………………..
Πραγματικός πόλος αντίστασης
και προοπτικής είναι το ΚΚΕ. Πραγματική λαική αντιπολίτευση που ανοίγει δρόμο
και προετοιμάζει τη λαική αντεπίθεση.
Τα συμπεράσματα που βγαίνουν
είναι πολύτιμα και οδηγούν σε αποφάσεις αποφασιστικής σημασίας για ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ
παντού, ενιαία, στα συνδικάτα στις Ευρωεκλογές, στις Περιφερειακές και
Δημοτικές εκλογές, στις βουλευτικές όποτε και να γίνουν.
Οι κομμουνιστές συνδικαλιστές
και το ΠΑΜΕ παλεύουν δίπλα στους εργαζόμενους για κάθε πρόβλημα. Οι βουλευτές και ευρωβουλευτές του ΚΚΕ, οι
περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι είναι η φωνή του λαού. Όλοι μαζί είναι μπροστά
στους αγώνες, δίπλα στους εργαζόμενους της Λάρκο και τους άλλους εργαζόμενους
και όσο μεγαλύτερη δύναμη θα δώσει ο λαός στο ΚΚΕ και στη Λαική Συσπείρωση,
τόσο θα πολλαπλασιάζεται η λαική δύναμη, θα παλεύουμε απο καλύτερες θέσεις.»
